Match Point (2005)
Regie: Woody Allen | 124 minuten | drama, thriller, misdaad | Acteurs: Scarlett Johansson, Jonathan Rhys-Meyers, Emily Mortimer, Matthew Goode, Brian Cox, Penelope Wilton, Layke Anderson, Alexander Armstrong, Morne Botes, Ewen Bremner, Scott Hanay, Rose Keegan, Paul Keye, Eddie Marsan, James Nesbitt, Steve Pemberton, Rupert Penry-Jones, Miranda Raison, Colin Salmon, Zoe Telford, Margaret Tyzack
Woody Allen is een oude rot in het vak, met een groot aantal successen en een groot aantal mindere films op zijn naam. De laatste jaren maakte hij niet veel indruk met de middelmatige komedies ‘Melinda and Melinda’ (2004) en ‘Anything Else’ (2003), maar met ‘Match Point’ lijkt hij het beter te doen, hij haalde er in elk geval vier Golden Globe nominaties mee binnen.
Natuurlijk wil Allen met ‘Match Point’ weer graag iets zeggen over relaties, maar ook met name iets over geluk. Niemand hoeft naar dit thema te raden, het wordt direct in de film al aangekondigd door een vergelijking met tennis: de bal stuitert soms op de rand van het net en dan is het slechts een kwestie van geluk of deze erover gaat of terugvalt. Het is dus maar net hoe het (tennis)balletje rolt en je kunt maar beter geluk hebben dan een groot man zijn. Dat lijkt tenminste de levensfilosofie van Chris Wilton (Jonathan Rhys-Meyers), die tot nu toe net niet genoeg geluk in zijn leven had om via zijn tennistalent tot de groten te gaan behoren. Maar dankzij een rijke leerling Tom Hewett kan hij via diens nog rijkere familie alsnog een luxe leventje gaan leiden. Als hij trouwt met Toms slimme en schattige zus Chloe is hij hiervan verzekerd. Dan komt echter het noodlot om de hoek kijken, in de vorm van de sexy Nola met de zwoele stem (natuurlijk Scarlett Johansson). Nola is aanvankelijk Toms verloofde en als die relatie wordt verbroken lijkt Chris nog maar weinig in de weg te staan om een gelukkig leven met zijn droomvrouw te gaan leiden. Maar ja, deze droomvrouw is arm en Chloe is rijk. Chris gaat door met zijn affaire, zonder zijn rijkdom op te geven. Als Nola zwanger blijkt moet hij echter drastische keuzes maken.
Een sterk pluspunt aan ‘Match Point’ is het acteerwerk van de Engelse acteurs en van Scarlett Johansson. Zij overtuigen en laten de overigens zeer sterke dialogen natuurlijk en bij tijden grappig overkomen. Dat er veel door elkaar heengepraat wordt maakt het geheel alleen maar realistischer. Een verstoring vormt echter Jonathan Rhys-Myers, met zijn accent dat noch Iers, noch consequent Engels is en zijn afwezige blik. Het personage van Rhys-Myers komt uiterst onsympathiek over, tegelijkertijd manipulatief en passief en als hij dan zelf actie onderneemt gaat hij hierin veel te ver. Tegelijkertijd moeten we ons iemand voorstellen die zich een weg naar boven heeft geknokt en dat is hem niet erg aan te zien. Nola is in dit verhaal niet zozeer de fatale vrouw, Chris Wilton is een fatale man, die liever liefde opoffert dan gemak. Zijn huwelijk met Chloe is een zakelijke transactie, zij houdt echter wel oprecht van hem en van het leven en het heeft iets tragisch om te zien: wat niet weet, wat niet deert.
Nou is het aan het eind van de film de vraag of Chris nou werkelijk gelukkig is met al zijn geluk. Het lijkt niet waarschijnlijk. De operamuziek die de hele film doorsijpelde wees er al op dat dit alles niet goed kon aflopen. Een interessant verhaal is het zeker, maar op een of andere manier laat ‘Match Point’ geen sterke indruk achter. Misschien doordat er op het laatste moment nog een soort misdaadthriller van gemaakt wordt, misschien doordat Jonathan Rhys-Myers niet weet te overtuigen, misschien door beide zaken en nog wat meer.
Emy Koopman
Waardering: 3
Bioscooprelease: 19 januari 2006