Mater and the Ghostlight-Takel en het spooklicht (2006)

Regie: John Lasseter, Dan Scanlon | 7 minuten |  animatie, korte film | Originele stemmencast: Larry the Cable Guy, Owen Wilson, Michael Wallis, Bonnie Hunt, Paul Newman, Cheech Marin, Paul Dooley

Het is te hopen dat Pixar eens ophoudt met het parasiteren op hun eigen langspeelfilms voor hun korte filmpjes. Het zorgt steevast voor kwalitatief minder geslaagd werk en doet aan als een verplicht nummer, of nog even een laatste poging om zichzelf in de kijker te spelen bij prijsuitreikingen. Op technisch vlak is het vrijwel altijd in orde, namelijk, aangezien het niveau van de hoofdfilm, die doorgaans indrukwekkend is, gehandhaafd blijft. De korte filmpjes zijn namelijk prima uithangborden voor de animatiekwaliteit van Pixar, en daarbij aardige warmmakertjes voor de betreffende langspeelfilm die dat jaar is uitgekomen. ‘Mater and the Ghostlight’, een film “behorende” bij langspeelfilm ‘Cars’, moet ook in dit licht worden gezien, want veel meerwaarde als autonome, korte animatiefilm, heeft hij niet.

Mater, de dommige takelwagen uit ‘Cars’ speelt de hoofdrol in ‘Mater and the Ghostlight’. Met een kleine zeven minuten is dit de langste van de korte Pixarfims die tot op heden zijn gemaakt, maar die lengte lijkt niet echt gerechtvaardigd gezien de karige inhoud van de film. Dezelfde grap zou net zo effectief in de helft van de tijd verteld kunnen worden. De lengte van de film lijkt vooral een excuus te zijn om ieder personage uit ‘Cars’ weer even langs te kunnen laten komen, waaronder natuurlijk Clive Owen en Paul Newman als respectievelijk Lightning McQueen en Doc Hudson. De grap is dat Mater flink zijn best doet om iedereen in zijn stadje aan het schrikken te maken, en dat hij uiteindelijk een koekje van eigen deeg krijgt van de gehele groep.

Nu is de animatie zoals gewoonlijk weer prima in orde en is het wel droogkomisch om Mater driftig bezig te zien om zijn vrienden in het ootje te nemen – vooral geinig is het wanneer hij tevergeefs met zijn hoofd en tong heen en weer schudt om een auto te laten schrikken – maar het is allemaal niet scherp genoeg om de aandacht van de kijker goed vast te houden of na het kijken van het filmpje te blijven hangen. Even is de “wraakactie” van de groep grappig, vanwege de impliciete onnozelheid van Mater die blijkt uit zijn handelingen, maar het is allemaal te weinig. De korte film spin-off van ‘Monsters Inc.’, ‘Mike’s New Car’ was nog kort en krachtig en had aardige humor, maar in het geval van ‘Jack-Jack Attack’ en ‘Mater and the Ghostlight’ is het allemaal wat overbodig en niet bijzonder grappig; zeker wanneer de filmpjes buiten de context van de originele langspeelfilm wordt bekeken.

Bart Rietvink