McLaren (2017)

Recensie McLaren CinemagazineRegie: Roger Donaldson | 89 minuten | documentaire, actie, drama | Acteurs: Dwayne Cameron, Matt Coldrick | Met: Mario Andretti, Alastair Caldwell, Emerson Fittipaldi

Helm op, motor starten, heel veel gas geven en gaan! Dat de adrenaline door het lichaam van coureurs giert als ze met topsnelheid over een circuit racen staat buiten kijf. Bruce McLaren was zo’n talentvolle snelheidsduivel. Wereldberoemd wordt de Nieuw-Zeelander als hij in 1959 op 22-jarige leeftijd zijn eerste Grand Prix wint en in de jaren die volgen nog meer overwinningen weet te behalen. De naam McLaren zal bij liefhebbers van Formule 1 gelijk een belletje doen rinkelen. Maar het verhaal erachter is waarschijnlijk minder bekend. ‘McLaren’ richt zich volledig op de persoon achter het alom bekende autodesign, dat eveneens sinds de jaren 60 is uitgegroeid tot één van de oudste en meest succesvolle F1-raceteams ooit. Voor regisseur Roger Donaldson reden genoeg om het bijzondere levensverhaal van Bruce te verwerken in een biografische documentaire.

Door het gebruik van archiefmateriaal in combinatie met alle liefdevolle herinneringen en verhalen van familie en vrienden komt de toewijding van Bruce voor snelle auto’s tot leven. Zo blijkt dat Bruce als kind zijnde al graag de racepiloot uithing, zijn talent maar al te goed heeft weten te benutten en het – met volle kracht vooruit – tot de Formule 1 heeft geschopt. De nodige kennis en ervaring zorgen ervoor dat Bruce meer wil dan alleen racen, namelijk geld verdienen om vervolgens zijn droom (voor zichzelf rijden en een eigen team ontwikkelen) te kunnen verwezenlijken. Wat volgt zijn interessante beelden waarin de opbouw van een imperium werkelijkheid lijkt te worden. De manier waarop racebolides zich in de loop der jaren ontwikkelen is fascinerend om te zien.

Alhoewel de focus in ‘McLaren’ vooral ligt op Bruce, wordt de kijker ook meerdere malen bewust gemaakt van alle gevaren waar topcoureurs mogelijkerwijs mee te maken krijgen. Net zoals bij sommige van zijn concullega’s, brengt een tragisch ongeval een einde aan het leven van Bruce. Dat dit een grote impact heeft gehad op velen, blijkt uit de emoties van de personen die het verleden in de documentaire herbeleven. Een hommage aan Bruce MCLaren is op zijn plaats. Dankzij wilskracht, zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen heeft de ambitieuze kiwi tot zijn 32e levensjaar heel wat bereikt en leeft hij alsmaar voort in zijn auto’s.

De redelijk vlotte afwisseling van beelden strookt met datgeen waar het in de autosport allemaal om draait: snelheid. Ook bestaat de documentaire uit reconstructies en brengt een voice-over de brieven die Bruce destijds aan zijn familie richtte tot gehoor. Alhoewel de gereconstrueerde beelden cinematografisch ogen, had de Australische regisseur meer vertrouwen moeten hebben in het verbeeldingsvermogen van de kijker. Nagespeelde gebeurtenissen maken de inhoud minder persoonlijk, want het is met name het archiefmateriaal dat aanspreekt en laat zien wie de echte Bruce was. Het gebruik van verscheidene fragmenten uit ‘Butch Cassidy and the Sundance Kid’ (1969) is daarentegen wel een mooie vondst. Bruce zou, volgens de herinnering van een vriend, aardig onder de indruk zijn geweest van de western. Specifieke scènes uit de film zijn op passende wijze gemonteerd, waardoor het (metaforisch) aansluit op een bepaalde gebeurtenis in het leven van Bruce. De gedachte dat dit de laatste film is waar Bruce McLaren naar heeft gekeken maakt het gebruik ervan in de documentaire waardevol, evenals zijn treffende uitspraak dat het leven wordt gemeten in prestaties, niet enkel in jaren.

Maartje Hopmans

Waardering: 3

DVD- en blu-ray-release: 7 juni 2017