Meat Grinder – Cheuuat gaawn chim (2009)

Regie: Tiwa Moeithaisong | 102 minuten | horror, thriller | Acteurs: Mai Charoenpura, Anuway Niwartwong, Wiradit Srimalai, Rattanaballang Tohssawat, Duangta Tungkamanee

De titel ‘Meat Grinder’ laat niet al teveel aan de verbeelding over; de film behandelt een thema dat sporadisch in de filmwereld opduikt. De duistere musical ‘Sweeny Todd’ en het Chinese ‘Dumplings’ zijn twee van de meest in het oog springende films over het verwerken in menselijk vlees in etenswaren. Tiwa Moeitaisong waagt zich met ‘Meat Grinder’ opnieuw aan een film over deze inhumane delicatesse. En het moet gezegd, waar vele Thaise horrors zich schuldig maken aan slecht jatwerk uit andere Aziatische films is ‘Meat Grinder’ een frisse wind in het Thaise horrorgenre.

Buss (Mai Charoenpura) ziet maar één manier om haar financiële problemen te overwinnen en houdt een macabere traditie van haar familie in stand. Ze opent een noedelrestaurant met een wel heel bijzonder vleesingrediënt, namelijk mensenvlees. Wanneer Attapon haar leven binnenkomt, lijkt haar geheim opeens niet helemaal meer veilig….

‘Meat Grinder’ hanteert een zeer onconventionele manier om het verhaal te brengen. De film springt van heden naar verleden en de flashbacks zitten daar ergens tussen in gepropt: de structuur lijkt ver te zoeken. Daarentegen is het verhaal niet zo ingewikkeld, en men kan zich afvragen waarom voor deze wonderlijke manier is gekozen wordt, afgezien van een aantal kleine plottwists is het verhaal na zo’n vijftien minuten wel grotendeels duidelijk.

Toch werkt de stijl van de film wel en laat Moeitaisong een behoorlijke indruk achter. Zo is een bepaalde zwartwitscène van een klein meisje in een witte jurk die in de ene hand een pop heeft en in de andere een afgehakt hoofd van zeldzame kwaliteit. De vele zwartwit scènes, de verstillende muziek onder de meest gruwelijke taferelen, en het vaak inzoomen op het gezicht van Buss creëren een bijzondere sfeer. Jammer genoeg vliegt de regisseur met het gebruik van belabberde slow motions dan weer behoorlijk uit de bocht.

Buss is een interessant personage die in alle opzichten worstelt met haar verleden. Het personage wordt meer dan uitstekend vertolkt door actrice Mai Charoenpura. Zij is één van de redenen waarom je naar de film blijft kijken en ook daadwerkelijk nieuwsgierig bent naar haar levensgeschiedenis. De relatie tussen Attapon en Buss had wel iets meer uitgediept mogen worden, maar aan de andere kant had de film ook niet langer moeten duren, het einde wordt namelijk al redelijk uitgerekt.

Voor de liefhebber is er genoeg te gruwelen. Er wordt niet gekeken op één spijker of meer, nee, talloze spijkers worden door nagels en bijbehorende vingers van de slachtoffers geslagen. En de vraag of de camera een andere positie inneemt wanneer de eerste klap op de kop van de spijker wordt uitgedeeld is eenvoudig te beantwoorden: je mag van dit staaltje martelwerk vanuit eerste positie meegenieten. Schaam je niet als je even je ogen moet afwenden, het is kei en keihard. Spanning moet je verder in de film niet al teveel verwachten, het is meer een mysterie dat langzaam maar zeker tot je wordt gebracht met een aantal extreem bloederige scènes.

Het mag in ‘Meat Grinder’ wat aan spanning ontbreken en in sommige scènes is sprake van een beroerd gebruik van camerafilters maar voor de rest is het een meer dan vermakelijke horror/mind fuck film die nog wel even door je hoofd blijft spoken. Wanneer bestel jij je volgende noedels?

Meinte van Egmond