Medianeras (2011)

Regie: Gustavo Taretto | 91 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Pilar López de Ayala, Inés Efron, Carla Peterson, Rafael Ferro, Javier Drolas, Adrián Navarro, Romina Paula

‘Medianeras’ is gebaseerd op de gelijknamige korte film uit 2005 van de Argentijnse regisseur Gustavo Taretto die eveneens verantwoordelijk is voor deze langspeelfilm uit 2011. Om de film in één genre onder te brengen is lastig, maar het beste valt ‘Medianeras’ te plaatsen bij ‘romantische komedie’ maar dan wel één met een nieuwe visie op dit thema. Het verhaal speelt zich namelijk af vóórdat de romance tussen Martin en Mariana van start kan gaan.

‘Medianeras’ start met een filosofische overpeinzing over gebouwen in een stad en hoeveel overeenkomsten deze gebouwen onderling wel niet met elkaar tonen. Je begrijpt het al, architectuur wordt in deze film als synoniem voor de samenleving gebruikt. Een leuke insteek die vooral krachtig overkomt door de prachtige beelden van gebouwen die je te zien krijgt. De filmmaker toont gelukkig niet de toeristische plaatjes, maar de sfeer van een echte stad.

Hoewel architectuur een grote rol speelt is ‘Medianeras’ bovenal een zoektocht naar liefde in een wereld die gekenmerkt wordt door isolement. Mensen komen in een metropool als Buenos Aires nauwelijks nog in contact met elkaar. Dit zorgt ervoor dat mensen zich als het ware in eenzaamheid in hun appartement opsluiten, op virtueel vlak de liefde gaan zoeken en het hierdoor ook steeds moeilijker gaan vinden om de levende stad te ontdekken (wat dan weer tot angststoornissen kan leiden).

Zo is interessant of al het telefoonverkeer niet eigenlijk bijdraagt aan het verdere isolement van stadsbewoners, terwijl het juist bedoeld is om mensen dicht bij elkaar te laten zijn. ‘Medianeras’ blinkt uit in dit soort kleine overpeinzingen en roept simpele vragen op, waar je als kijker toch wel even over blijft nadenken.

Webdesigner Martín (Javier Drolas) en Mariana (Pilar López de Ayala), die architect is maar vooral winkeletalages ontwerpt, wonen beide in een eenkamerappartement in Buenos Aires en ook nog eens zeer dicht bij elkaar. Hoewel hun wegen elkaar weleens kruisen, zijn ze zich niet van elkaar bewust en leven ze beide in eenzaamheid op zoek naar liefde. Maar liefde is niet zo makkelijk te vinden in deze enorme metropool en uiteindelijk moet het lot/een toevallige ontmoeting een beetje helpen om de twee tot elkaar te brengen.

Javier Drolas (die erg veel lijkt op de Belgische komiek Wim Helsen) en Pilar López de Ayala (‘The Bridge of San Luis Rey’) zetten beide een prima acteerprestatie neer als dolende zielen in de armen van de stad. Vooral de cinematografie kan een dergelijke film als ‘Medianeras’ maken of breken: visueel is ‘Medianeras’ dan ook zeker interessant met het tonen van vele verschillende gebouwen en leuke tussenscènes. De hierin soms aanwezige getekende stijl doet bij vlagen wel eens denken aan ‘500 Days of Summer’.

Hoe interessant het uitgangspunt en een deel van de uitwerking ervan dan ook moge zijn, het werkelijke verhaal van de twee hoofdrolspelers Martin en Mariana ontvouwt zich iets te traag. Desondanks is ‘Medianeras’ een ode aan het doorbreken van isolement, ware liefde en toevallige ontmoetingen.

Meinte van Egmond

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 27 oktober 2011
DVD-release: 14 februari 2012