Meer over Bolderburen – Mer om oss barn i Bullerbyn (1987)

Regie: Lasse Hallström | 95 minuten | familie | Acteurs: Linda Bergström, Henrik Larsson, Crispin Dickson Wendenius, Ellen Demérus, Anna Sahlin, Harald Lönnbro, Tove Edfeldt, Sören Petersson, Ann-Sofie Knape, Ingwar Svensson, Elisabeth Nordkvist, Bill Jönsson, Catti Edfeldt, Louise Ræder, Peter Dywik, Olof Sjögren, Ewa Carlsson, Lasse Ståhl, Britta Sterneland, Nina Englund, Sigfrid Eriksson   

Lasse Hallström maakte vlak na zijn eerste Astrid Lindgren verfilming ‘De kinderen van de Bolderburen’ het tweede deel van de belevenissen van het zestal Zweedse kinderen.

De winter is in aantocht en de kinderen zijn verdrietig dat het niet gaat sneeuwen. Maar op een bijna magische ochtend wordt Lisa wakker en is het – zelfs in regenbuien prachtige – Zweedse landschap bedekt met een laag sneeuw. Het levert fantastische beelden op van een idyllische omgeving en heimwee gevoelens voor mensen die ooit in zo’n sneeuwlandschap dezelfde dingen hebben gedaan als Lisa, Olle, Bosse, Lasse, Britta en Anna in deze film doen. Evenals in het eerste deel is er in ‘Meer over de Bolderburen’ geen sprake van een echte verhaallijn, het zijn losse hoofdstukken die achter elkaar gemonteerd zijn, dankzij het verloop van de seizoenen is er een duidelijke chronologische lijn, maar verder zijn de scènes inwisselbaar.

Ook in dit tweede deel beleven de drie buurmeisjes en –jongens weer veel avonturen. Zo komen ze terecht in een sneeuwstorm en moeten ze schuilen bij de norse, dronken schoenmaker, waarvan Olle in de vorige film nog zijn hond Swip heeft gekregen. Gelukkig komt de vader van Lisa, Lasse en Bosse ze al gauw ophalen en kunnen alle zes de kinderen plaatsnemen op de ploeg. De stoere en roekeloze Lasse schaatst tijdens het kerstfeest in een wak, hetgeen een spannende scène oplevert, maar echt zinderen doet het nooit. ‘Meer over de Bolderburen’ blijft een onbevangen, brave film, waarin een beeld geschetst wordt van een heerlijke en zorgeloze jeugd in het Zweden in het begin van de twintigste eeuw.

De belevenissen van de kinderen nemen de meeste speeltijd in beslag, al zijn er bijrollen weggelegd voor de ouders, de al eerder genoemde schoenmaker,  de opa van Anna en Britta en de meid Agda en knecht Oskar, die in de eerste film al om elkaar heen draaiden, maar ook in deze film niet bij elkaar komen. Ook in deze film zetten de kinderen een overtuigende prestatie neer en het is duidelijk dat ze vaak slechts een duwtje nodig hadden om hun personages te vertolken. Hallström laat de camera vaak alleen maar observeren, wat een natuurlijk effect heeft. Af en toe slaat hij hierin iets te ver door, wat blijkt uit de te lange slappe lach-scène. Heerlijk om te zien, die onbedaarde pret, maar als onderdeel van deze film is de werking ervan na een paar lachsalvo’s wel verdwenen. Het zijn echter maar kleine smetjes op een verder vlekkeloos uitgevoerde verfilming van het populaire boek van een van de grootste kinderboekenschrijfsters van de vorige eeuw. Alleen al voor de prachtige beelden van het mooie Zweden een aanrader.

Monica Meijer