Megalodon (2018)

Regie: James Thomas | 85 minuten | actie, avontuur | Acteurs: Michael Madsen, Dominic Pace, Caroline Harris, Ego Mikitas, Aimee Stolte, Scott C. Roe, Sébastien Charmant, Elizabeth J. Cron, Paulina Laurant

Hey, draait er niet een film in de bioscoop over een megagrote haai? Is die nu al uit op dvd? Het antwoord op de eerste vraag is ja. ‘The Meg’ is ten tijde van het schrijven van deze recensie nog op het grote scherm te zien en in die film mag Jason Statham het opnemen tegen een fossiel zeemonster. Om vraag twee te beantwoorden: dit is niet die film! ‘Megalodon’ is een creatie van The Asylum. Deze slimme filmmaatschappij pikt een graantje mee van populaire films door in een moordtempo films in te blikken die vrijwel dezelfde insteek én titel delen van beroemde blockbusters. In het verleden maakte deze no budget studio films als ‘Transmorphers’ (vrij naar ’transformers’), ‘Avengers Grimm’ (een dikke verwijzing naar ‘Avengers’) en nu is dus ‘The Meg’ aan de beurt.

In ‘Megalodon’ wordt een Amerikaans marineschip aangevallen door een grote haai. Punt.

The Asylum pompt het meeste geld in de hoezen van hun direct-to-video producties, zodat minder goed geïnformeerde consumenten denken een topfilm te kopen. Verder wordt het budget in één gevallen B-ster gestopt. In dit geval mag de verlopen Michael Madsen (tegenwoordig vooral van zijn alcoholmisbruik bekend) opdraven. De overige castleden zijn voornamelijk figuranten. Voor het acteerwerk moet je deze film dan ook niet zien. Maar waarvoor wel dan? Om eerlijk te zijn is bovenstaande vraag lastig te beantwoorden.

‘Megalodon’ is een saaie pulpfilm vol saai acteerwerk, oerslechte en gedateerde special effects uit een rokende pentium computer en een ongemotiveerde Madsen (die slechts kort in beeld is). Dialogen bestaan uit herhalingen (“Is that a shark?” – “Yes, that’s a shark!”) en het camerawerk bestaat uit close ups en zwiepende bewegingen om het gevoel van dreiging te creëren. De scènes duren ook te lang en zijn slecht gemonteerd. Na een uitgesproken zin, blijft de camera te lang op de acteur gericht zonder dat er wat gebeurt. Zelfs de compacte speelduur van 85 minuten kan niet verhinderen dat de speelduur van deze film lang aanvoelt.

Slecht is deze film zeker, maar niet slecht genoeg om er om te kunnen lachen. Dit is een liefdeloos gemaakte pulpfilm die wat cash uit de zakken van argeloze consumenten wil kloppen. Trap er niet in!

Frank v.d. Ven

Waardering: 1

DVD-release: 16 augustus 2018