Megane (2007)

Regie: Naoko Ogigami | 106 minuten |  drama, komedie | Acteurs: Satomi Kobayashi, Mikako Ichikawa, Ryo Kase, Ken Mitsuishi, Masako Motai, Hiroko Yakushimaru

In de Japanse film ‘Megane’ reizen we met een vrouwelijke professor naar een zonovergoten tropisch eiland. Daar belanden we in een afgelegen hotelletje en ontmoeten de eigenaar, een jonge docente en een oudere vrouw die schaafijs verkoopt. We vernemen dat de voornaamste activiteit van dit drietal ‘schemeren’ is en we leren veel, heel veel over praktisch boeddhisme.

Dat boeddhisme vinden we vooral terug in het ‘schemeren’ van de hoofdpersonages. Schemeren komt neer op meditatie: het stopzetten van storende gedachten om op te kunnen gaan in het hier en nu. In ‘Megane’ leert de stadse professor stukje bij beetje hoe ze haar dagelijkse beslommeringen kan loslaten en zich verliezen in de vele directe bekoringen van het eiland: het geluid van de wind in de bomen, het zicht op de oceaan, de smaken, kleuren en geuren van het ambachtelijk bereide voedsel.

In ‘Megane’ gaan vorm en inhoud perfect samen. De film is een aaneenschakeling van verstilde tableaus, zodat de kijker wordt gedwongen zich te verliezen in beelden en geluiden en te watertanden bij de aanblik van al die hemelse gerechten. De onbeweeglijkheid van de tableaus wordt in eerste instantie alleen doorbroken door de heen en weer dravende professor, maar als die eenmaal is gekalmeerd blijft er voor de kijker niets anders over dan met de personages mee te schemeren in een wereld van stilstand. En te ontdekken dat dat geen straf is.

Minder geslaagd is de letterlijke uitbeelding van boeddhistische principes. Bagage die moet worden achtergelaten, de juiste weg die moet worden gevonden, bezittingen die je moet delen. Hoewel er weinig dialoog is, komen er veel wijsheden langs die je zo op een Japans tegeltje kunt zetten. En dan is er ook nog de eeuwige glimlach van Sakura-san, de boeddha van de badplaats, die op den duur op de zenuwen gaat werken.

Gelukkig wordt ‘Megane’ nooit opdringerig en is de film ook zonder de spirituele lading nog prima te genieten, met fijne personages, wat humor en een heerlijk laag tempo. Maar ‘Megane’ is bovenal een feest voor de zintuigen. Als kijker wil je na afloop niets liever dan een reisje boeken naar dat tropische eiland en genieten van zon, zee, kreeft, schaafijs en mandolinemuziek. Al is het de vraag of je als westerling de weg naar dat kleine hotel zal weten te vinden.

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 9 juli 2009