Mein Blind Date mit dem Leben (2017)

Recensie Mein Blind Date mit dem Leben CinemagazineRegie: Marc Rothemund | 110 minuten | biografie, komedie, drama | Acteurs: Kostja Ullmann, Ludger Pistor, Nilam Farooq, Anna Maria Mühe, Jacob Matschenz, Johann von Bülow, Herbert Forthuber, Uwe Preuss, Alexander Held, Kida Khodr Ramadan, Michael A. Grimm, Rouven Blessing, Rainer Reiners, Henry Buchmann, Samira El Ouassil

Door een genetische oogafwijking werd Saliya Kahawatte – zoon van een Duitse moeder en een Sri-Lankaanse vader – op vijftienjarige leeftijd voor 95 procent blind. Doorzetter Saliya liet zich door zijn handicap niet uit het veld slaan; hij moest en zou zijn opleiding afmaken (dit deed hij door zijn geheugen te trainen en het lesmateriaal op gehoor erin te stampen) en een baan zoeken. Jarenlang werkte Saliya als barman, zonder dat iemand wist dat hij nagenoeg blind was; flessen drank herkende hij op de tast. Over zijn ervaringen schreef hij een autobiografie; de memoires van Kahawatte gingen als warme broodjes over de toonbank. Nu is er ook een film over zijn opmerkelijke leven, ‘Mein Blind Date mit dem Leben’ (2017), geregisseerd door Marc Rothemund, de man achter onder anderen ‘Sophie Scholl – Die letzten Tage’ (2005) en ‘Het meisje met de negen pruiken’ (2013). De hoofdrol is voor de Duits-Indiase acteur Kostja Ullmann, die we eerder in een bijrol zagen in Anton Corbijns ‘A Most Wanted Man’ uit 2014.

Aan het begin van de film zien we Saliya als een jongen voor wie alles meezit in het leven: hij haalt goede cijfers op school, heeft heel veel vrienden en ziet er goed uit. Hij droomt ervan om te werken in het hotelwezen, en dan het liefst bij het prestigieuze Bayerischer Hof hotel in München. De hogere hotelschool is na het eindexamen zijn doel. Maar dan slaat het noodlot toe… Saliya krijgt problemen met zijn zicht. Aanvankelijk is het alleen een grijze vlek in zijn gezichtsveld, maar zijn zicht wordt steeds slechter. Een arts vertelt hem dat hij een zeldzame oogafwijking heeft en dat hij langzaam blind wordt. Droom aan duigen, zou je denken. Maar Saliya is niet voor één gat te vangen. Met alle geweld wil hij zijn school afmaken, met een beetje hulp van zijn oudere zus Sheela (Nilam Farooq) lukt hem dat ook. De volgende stap is aangenomen worden bij het Bayerischer Hof. Het sollicitatiegesprek wordt minutieus voorbereid (niet alleen leert Saliya de complete geschiedenis van het hotel uit zijn hoofd om goede sier te maken, hij prent ook het aantal stappen van plek A naar plek B in het gebouw in zijn hoofd. Want Saliya is niet van plan om bij zijn sollicitatie te vertellen dat hij slechts voor vijf procent ziet…

En ja hoor, hij wordt aangenomen. Samen met een groep andere nieuwelingen – onder wie Max (Jacob Matschenz), een flierefluiter die met meer geluk dan wijsheid een contract heeft gekregen – leert Saliya alle aspecten van het hotelwezen. Dus moet hij kamers schoonmaken (spiegels poetsen doet hij met een vergrootglas), roomservice rondbrengen (hij is letterlijk blind voor een naakte hotelgast die hem probeert te verleiden), meedraaien in de keuken (waar hij flink uitschiet met de snijmachine), tafels dekken in het restaurant (wat logischerwijs niet zo snel gaat) en bardiensten draaien (waarbij de strenge leermeester Kleinschmidt (Johann von Bülow) hem nauwlettend in de gaten houdt). Alles gebeurt op de tast, op routine (stappen tellen) en op het gehoor. Daarnaast krijgt hij een beetje hulp van Max, die hij al gauw in vertrouwen neemt, en afwasser Hamid (Kida Khodr Ramadan), die in zijn thuisstad Kabul chirurg was en hem met zijn medisch inzicht weet te ‘ontmaskeren’. Ze houden Saliya de hand boven het hoofd, omdat ze zien hoe graag hij zijn droom waar wil maken.

Het is dat je weet dat Saliya Kahawatte echt bestaat en daadwerkelijk jarenlang zijn beperkte gezichtsvermogen heeft weten te verbergen voor zijn omgeving, anders was het verhaal van ‘Mein Blind Date mit dem Leben’ niet al te geloofwaardig. Al is er voor de film uiteraard wel het nodige bij verzonnen. Regisseur Marc Rothemund tracht het voor de kijker zichtbaar (!) te maken wat Saliya ziet. Hij doet dat door melkachtige filters over het beeld te schuiven, zodat ook de kijker slechts schimmen ziet. Daarnaast past hij trucs met geluid toe: achtergrondgeluiden extra luid zetten bijvoorbeeld, zodat de focus daar meer op komt te liggen (voor Saliya voeren geluiden immers ook de boventoon). Door die foefjes kunnen we ons redelijk in Saliya’s situatie verplaatsen, ook al blijft het personage zelf vrij oppervlakkig. Dat geldt eigenlijk voor de hele film; de luchtige opeenstapeling van komische en onhandige situaties is zeker vermakelijk, maar wie deze mensen nou precies zijn blijft onduidelijk. Over het algemeen stoort dat niet, maar op sommige momenten frustreert het dat we niet méér zien. De hele verhaallijn rond Saliya’s vader bijvoorbeeld smeekt om uitdieping, maar die krijgen we niet. Scènes waarin de aanpak subtieler is, zoals tijdens het intieme etentje van Saliya met de charmante boerendochter Laura (Anna Maria Mühe), laten zien hoe deze film óók had kunnen zijn.

Luchtig, vrolijk en charmant; allemaal labels die je op ‘Mein Blind Date mit dem Leben’ kunnen plakken. Deze Duitse feelgoodfilm kijkt lekker weg en doet regelmatig de mondhoeken omhoog krullen. Het gebrek aan subtiliteit en diepgang zorgt er echter voor dat de film de potentie van Saliya Kahawatte’s opmerkelijke levensverhaal niet helemaal weet waar te maken.

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 16 maart 2017
DVD- en blu-ray-release: 3 november 2017