Melody Time (1948)
Regie: Clyde Geronimi, Wilfred Jackson, Jack Kinney, Hamilton Luske | 72 minuten | animatie, familie, musical | Acteurs: Roy Rogers, Trigger, Dennis Day, Laverne Andrews, Maxene Andrews, Patty Andrews, Fred Waring, Freddy Martin, Ethel Smith, Frances Langford, Buddy Clark, Bob Nolan, Pat Brady, Ginger Dinning, Jean Dinning, Lou Dinning, Bobby Driscoll, Hugh Farr, Karl Farr, Luana Patten, Lloyd Perryman, Tim Spencer, Pinto Colvig
‘Melody Time’ is Disney’s tiende Classic en werd uitgebracht in 1948, midden in de Tweede Wereldoorlog dus. De oorlog had grote consequenties voor Disney Productions. De geluidsstudio werd bijvoorbeeld gebruikt als werkplaats voor luchtafweertroepen en Disney kreeg een aantal contracten van militaire en overheidsorganen voor het maken van korte instructiefilms.
Omdat Europa, de belangrijkste overzeese markt voor Hollywood, sinds het begin van de Tweede Wereldoorlog weggevallen was, zocht Disney samen met de overheid naar andere markten. Latijns Amerika was nog geen afnemer van Disney’s animatiefilms en Walt en zijn vrouw bezocht een aantal Latijns Amerikaanse landen om vol inspiratie terug te keren. Eindresultaat daarvan was ‘Saludos Amigos’ en het vervolg daarop ‘The Three Caballeros’. De combinatiefilm was geboren. In deze films verzamelt Disney, in tegenstelling tot de eerste vijf klassiekers, meerdere verhalen, om er één film van te maken. Er wordt gebruik gemaakt van live action, échte acteurs in combinatie met animaties dus. Omdat de kosten van het maken van zo’n combinatiefilm lager lag dan het maken van een complete animatiefilm werd besloten er nog een aantal te maken, ‘Make Mine Music'(1946), ‘Fun and Fancy Free’ (1947) en dus deze ‘Melody Time’.
De film bestaat uit acht verschillende filmpjes, elk verschillend van kwaliteit en amusement. Het eerste filmpje, ‘Once Upon a Wintertime’ gaat over een stelletje dat in een arreslee geniet van het winterlandschap en elkaar. Ze worden gevolgd door een eveneens verliefd stelletje konijntjes en als ze gaan schaatsen, gaat het fout. Kleurrijke animaties en een lief romantisch verhaaltje dat niet te lang duurt.
Het filmpje ‘Bumble Boogie’ is de uitbeelding van een nachtmerrie van een bij en zit erg knap in elkaar. Muziek en beeld sluiten naadloos op elkaar. Het is een surrealistisch stukje, dat geïnspireerd is door “De Vlucht van de Hommel”, een muziekstuk van Rimski-Korsakov. Ondanks de abstractheid van het filmpje is het een goede uitwerking van een angstdroom, die iedereen zal herkennen.
‘The Legend of Johnny Appleseed’ is een aardige vertelling van de historische persoon John Chapman, a.k.a. Johnny Appleseed, die in de achttiende en negentiende eeuw in Amerika bekend én rijk werd door het planten van – juist – appelbomen. De beste man maakte vele vrienden, vooral dieren, en werd gedurende zijn leven al een legende. Het filmpje is best amusant, al zal het hier minder kinderen aanspreken, omdat zij niet bekend zijn met het hoofdpersonage.
Datzelfde geldt eigenlijk voor het andere lange filmpje, ‘Pecos Bill’. Pecos Bill heeft in tegenstelling tot Johnny Appleseed niet echt bestaan, maar is wel een bekende volkslegende. In dit filmpje zien we Roy Rogers en de Sons of the Pioneers die het verhaal vertellen van Pecos Bill, die als kind uit een koets viel, opgroeide bij wolven en allerlei dierenmanieren overnam. Hij werd een beroemde cowboy, samen met zijn paard Widowmaker. De relatie tussen hem en Widowmaker wordt op de proef gesteld als Pecos Bill verliefd wordt op Slue Foot Sue, en Widowmaker neemt dan ook wraak als Sue een ritje wil maken op het paard. De leuke muziek en vrolijke beelden maken dit een vermakelijke film.
Dan staan er nog drie filmpjes op: ‘Little Toot’ over een klein sleepbootje dat zijn vader trots wil maken, ‘Trees’, een filmpje gemaakt op een gedicht van Alfred Joyce Kilmer en ‘Blame it on the Samba’, waarin we Joe Carioca en Donald Duck zien dansen op de muziek gemaakt door Ethel Smith. Dat laatste segment had wellicht beter op ‘Saludos Amigos’ of ‘The Three Caballeros’ kunnen staan.
Omdat de afzonderlijke filmpjes zo afwijkend zijn van elkaar voelt ‘Melody Time’ aan als een haastig bijeengeraapt produkt en dat is jammer. Geschikt voor de Disneyfans, met name liefhebbers van ‘Fantasia’ (al zou je ‘Melody Time’ als een slap aftreksel kunnen zien).
Monica Meijer
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 25 oktober 1951