Men in Black II (2002)
Regie: Barry Sonnenfeld | 88 minuten | actie, komedie, science fiction | Acteurs: Tommy Lee Jones, Will Smith, Rip Torn, Lara Flynn Boyle, Johnny Knoxville, Rosario Dawson, Tony Shalhoub, Patrick Warburton, Jack Kehler, David Cross, Michael Jackson, Tim Blaney
Vijf jaar na de surprise hit ‘Men in Black’ was het, in 2002, tijd voor het onvermijdelijke vervolg. Het verrassingseffect is weg, de plot is nog magerder, en de schurk minder effectief. Gelukkig kan er wel gerekend worden op het nog steeds perfect op elkaar ingespeelde komische duo Smith en Jones. En op af en toe wat geinige of origineel uitziende aliens. Het is alleen helaas niet genoeg.
De eerste ‘Men in Black’ was een leuke, verrassende film met een vette knipoog naar oude, campy science fictionfilm, met een aanstekelijke, ‘Ghost Busters’-achtige sfeer. In ‘Men in Black II’ is het concept inmiddels bekend: nog steeds draait de film om in zwart geklede mannen die de maatschappij beschermen tegen kwaad willende aliens terwijl er bovendien veel buitenaardsen – goed en slecht – onder “ons” bevinden zonder dat het publiek hier weet van heeft. Natuurlijk zijn er soms mensen in de buurt van bizarre confrontaties (zoals met een gigantische worm in het begin van ‘Men in Black II’) maar door een handig apparaatje genaamde de “neuraliser” kunnen in een flits alle geheugens van de bijstanders worden gewist en kunnen er nieuwe worden ingeplant. Maar ook al was het interessant om van dit alles kennis te nemen in film 1, maar het was niet waar de grote kracht van de film lag: de personages en sfeer waren hoofdzaak en de plot was eigenlijk bijzaak.
In ‘Men in Black II’ doen Smith en Jones nog steeds goed hun best en zijn eigenlijk nog net zo effectief als in deel 1. Het duurt jammer genoeg even tot Jones weer terug wordt gehaald uit zijn “pensionering” (hij werkt bij een postkantoor met een gewist geheugen), maar vanaf het moment dat deze twee weer samen zijn wint de film duidelijk aan energie en komische flair. De chagrijnige, no-nonsense Jones die samen met de inmiddels lichtelijk overmoedige Smith de strijd met de slechteriken aangaat, blijft een leuk “spektakel”, helemaal als ze daarnaast ook de (verbale) strijd met elkaar aangaan, maar er zijn helaas te veel afleidingen die de film als geheel naar beneden halen.
Het moet gezegd dat de eerste partner van “J” (Smith) in de film, rekruut “K”, gespeeld door Patrick Warburton, erg geslaagd is met zijn droge humor, en dat zelfs de hierop volgende partner, een pratende hond (alien), veel lachers op zijn hand krijgt, maar de tweehoofdige Scrad (Johnny Knoxville) weet nog geen glimlach op het gezicht van de kijker te produceren en de wormachtige aliens die ook in deel 1 zaten krijgen hier een veel te groot aandeel toebedeeld, zorgend voor vrij tenenkrommende, kindvriendelijke actie en humor in de laatste akte van de film.
De ontluikende romance tussen “J” en Laura (Rosario Dawson) lijkt voor een interessant stukje drama en tederheid te gaan zorgen, maar het blijft allemaal wat oppervlakkig en platonisch. Dan was de vreemde, maar ook sexy dynamiek met Linda Fiorentino’s personage Elle in deel 1 wat prikkelender.
De plot, of de drijfveer van het verhaal – een suffe zoektocht naar een krachtig licht dat verborgen moest worden voor een kwade genius in het universum – is weinig om enthousiast over te raken. Maar, nog erger – aangezien het eigenlijk toch altijd gaat om het redden van het universum en de details in feite bijzaak zijn – de schurk is hier totaal niet intimiderend of vermakelijk. Het enige “aardige” is dat Lara Flynn Boyle continu in haar ondergoed of met behoorlijk decolleté in de rondte loopt, maar daarbuiten houdt ze als nemesis van de MiB eigenlijk nauwelijks de aandacht vast. Ze maakt wel op zijn minst één grappige observatie: dat de aarde een bizarre planeet is, vanwege de oneindig grote macht die bezitters van goed ontwikkelde borstklieren hier hebben. Niet zo gek dus dat, zoals deel 1 ons al leerde, siliconen eigenlijk zijn uitgevonden door aliens. Slimme jongens.
Bart Rietvink
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 1 augustus 2002
Blu-ray-release: 9 mei 2012