Mes frères et moi (2021)

Recensie Mes frères et moi CinemagazineRegie: Yohan Manca | 109 minuten | drama | Acteurs: Maël Rouin Berrandou, Judith Chemla, Dali Benssalah, Sofian Khammes, Moncef Farfar, Luc Schwarz, Olga Milshtein, Loretta Fajeau-Leffray, Carla Tarley, Mailys Bianco, Ramzi Abed, Erwan Carton, Alexis Tran Bertin, Chems Eddine Hafsi, Corinne Blanc-Faugère, Matthias Jacquin

‘Mes frères et moi’ is klassiek coming of age-drama waarin een immigrantenkind zich met een bijzonder talent aan de omgeving probeert te onttrekken. De 14-jarige Nour (Berrandou) groeit op in een gewelddadige omgeving in Zuid-Frankrijk; vader is overleden en moeder terminaal ziek; oudere broers zorgen voor Nour en elkaar, maar dat gaat regelmatig gepaard met huiselijk geweld.

Er is hoop, want Nour zit op een gemengde school met aandacht voor culturele vorming, en blijkt goed te kunnen zingen. Hij wil operazanger worden. En zolang de werelden van thuis en school gescheiden blijven is er ook perspectief. De film focust niet op de pijnpunten van dit onderscheid; er is veel realistisch geweld, maar ook overduidelijk goed en kwaad.

Traditioneel sociaal-drama dus. Natuurlijk hopen wij dat Nour een ander leven krijgt door zijn talent; natuurlijk begrijpen wij dat de broers onder de omstandigheden lijden en elkaar de harses inslaan. Er is vanzelfsprekend ook een lieve muzieklerares (Chemla) die de vertederende krullenbol op het juiste pad brengt. Er zijn veel films met dit soort thematiek en aanpak; origineel is anders.

‘Mes frères et moi’ is vaardig en liefdevol gemaakt; er wordt goed geacteerd, degelijkheid is het woord. Over dit soort films valt weinig negatiefs te zeggen. Maar we hebben het al eens eerder gezien in een andere vorm, en regisseur Manca weet niet te verrassen. Deze film werd voorgedragen voor Un Certain Regard (Cannes 2021) en won een prijs op het filmfestival van Valladolid.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3

Bioscooprelease: 11 augustus 2022