Mickey 17 (2025)
Regie: Bong Joon Ho | 137 minuten | avontuur, komedie | Acteurs: Robert Pattinson, Steven Yeun, Michael Monroe, Patsy Ferran, Cameron Britton, Christian Patterson, Lloyd Hutchinson, Samuel Blenkin, Ian Hanmore, Sabet Choudhury, Tim Key, Rose Shalloo, Bronwyn James, Holliday Grainger, Milo James, Naomi Ackie, Daniel Henshall, Mark Ruffalo, Toni Collette, Jude Mack, Thomas Turgoose, Adam Colborne, Tom Cawte, Anamaria Vartolomei, Ellen Robertson, Sam Woodhams, Kayla Meikle, Haydn Gwynne, Edward Davis, Theo Ogundipe, Jamila Wingett, Spike White, Steve Park, Angus Imrie, Afolabi Alli
Om te ontsnappen aan schulden tekent de slungelige Mickey Barnes (Robert Pattinson) zonder de kleine letters te lezen een contract om ergens buiten de aarde een nieuw leven op te bouwen. Vervolgens blijkt dat Barnes zijn lichaam, en kopieën daarvan, ter beschikking heeft gesteld aan medische experimenten waarin het zijn baan is om telkens te sterven op een ruimteschip onder leiding van popiejopie leider Kenneth Marshall (Mark Ruffalo). Van de pot gerukt plot? Nee hoor, want het gaat hier om werk van de Koreaanse filmmaker Bong Joon-ho die onder meer ‘Parasite’ (2019), ‘Snowpiercer’ (2013) en ‘Okja’ (2017) op zijn naam heeft staan. Het heerlijk volgestouwde ‘Mickey 17’ zou je goed als een melange van de twee laatstgenoemden, met een snufje ‘Starship Troopers’ (Paul Verhoeven, 1997), kunnen bestempelen.
Ondanks dat Marshall de Amerikaanse verkiezingen niet heeft gewonnen, voelt de politicus (vet vies aangezet door Ruffalo) zich nog immer boven alles en iedereen verheven. Bovendien duldt hij geen tegenspraak. Behalve van zijn vrouw Ylfa (ook Toni Collette zonder rem erop). Alles moet wijken voor culinaire sauzen want die komen voor Ylfa neer op het summum van beschaving. Verder zijn de mensen rond het koppel in die mate overtuigd van het eigen gelijk dat persoonlijke wanen hun realiteit aannemen op planeet Niflheim (let ook op de mediamachinaties van de Joseph Goebbels in het team van Marshall). Waar de satire het effectiefst werkt in ‘Mickey 17’, is in het tonen hoe licht ontvlambaar een populistische leider is tegenover degenen die niet in zijn beeld passen en hoe uiteindelijk ook jaknikkers de sigaar kunnen zijn.
Of je nu wel of niet de nasale voice-over van Pattinson (af en toe even uit de toon als die van Jodie Comer in ‘The Bikeriders’ (Jeff Nichols, 2024)) irritant vindt, waarin Joon-ho bovendien erg veel informatie stouwt, zoekt de acteur weer een nieuwe weg om zijn starpower te testen op het grote publiek. Voor ‘Mickey 17’ balanceert hij op het randje van klucht, ook omdat hij ten dele tegen zichzelf speelt. Hoewel het niet streeft naar het claustrofobische drama in de Jeremy Irons twee-in-één performance in ‘Dead Ringers’ (David Cronenberg, 1988), bewijst Pattinson wel dat hij net als Joon-ho zich weinig van genre grenzen aantrekt.
Het oorspronkelijke idee voor het verhaal komt uit de koker van Edward Ashton die het boek ‘Mickey7’ (2022) schreef. Maar volgens de schrijver is het scenario van filmmaker Joon-ho een grote make-over van zijn boek. Overigens had Ashton daar weinig moeite mee want hij is groot fan van de filmmaker. Terecht laat cameraman Darius Khondij, die geen onbekende is met ruimte (opera)films op een groot budget (hij draaide onder meer ‘Alien: Resurrection’ (Jean-Pierre Jeunet, 1997)), daarom zoveel mogelijk ruimte aan de excentriciteiten van Joon-ho in het script en op de set. Daar levert hij wel deels subtiele sfeerverbeelding van zijn werk, zoals in ‘Se7en’ (David Fincher, 1995) en ‘The Immigrant’ (James Gray, 2013), voor in.
Ook deze film van Joon-ho is een maf feestje, sensationeel over de top, soms absurd vindingrijk en bomvol met ideetjes (waarvan ook proefballonnetjes alleen gevuld met helium). Maar beter te veel fantasie uit het Joon-ho universum dan te weinig. Toch zijn er ook momenten dat je naar het aardser werk van hem verlangt, zoals ‘Memories of A Murder’ (2003) of ‘Mother’ (2009). Met name de creatieve wildheid sneeuwt af en toe de menselijke ambivalenties, die de regisseur altijd zoekt ongeacht genre en onderwerp, en zijn finesse voor regie onder.
Een ander vraagteken is hoe het grote publiek zal reageren op deze hoge vorm van vreemdheid in blockbusterland. Distribiteur Warner Bros Pictures en de producenten nemen een behoorlijke gok. Niettemin mag het filmpubliek blij zijn dat zij deze eigenzinnigheid aandurven tussen al de IP-universums. In ieder geval komen er in ‘Mickey 17’ weer allerhande eigenaardige wezens en een ijskoude planeet in voor waar de menselijke overlevingscyclus onder hoge druk staat. Dus, als dit in je straatje past, mis deze prettig gestoorde filmtrip dan niet!
Roy van Landschoot
Waardering: 4
Bioscooprelease: 6 maart 2025