Micmacs (à tire-larigot) (2009)

Regie: Jean-Pierre Jeunet | 105 minuten | komedie, misdaad | Acteurs: Dany Boon, André Dussollier, Nicolas Marié, Jean-Pierre , Marielle, Yolande Moreau, Julie Ferrier, Omar Sy, Dominique Pinon, Michel Crémadès, Marie-Julie Baup, Urbain Cancelier, Patrick Paroux, Jean-Pierre Becker, Stéphane Butet, Philippe Girard

Regisseur Jean-Pierre Jeunet kennen we natuurlijk allemaal van de alom geliefde arthouse kaskraker ‘Le fabuleux destin d’Amélie Poulain’, maar Jeunet heeft ons in een langer verleden (1991) verrast met ‘Delicatessen’, dat een visueel spektakel van de eerste orde was met absurdistische horror als boventoon. In de tussenliggende periode maakte hij in 2004 een film van een heel andere orde, ‘Un long dimanche de fiançailles’. Met ‘Micmacs à tire-larigot’ zet hij een komedie neer die zo vol zit met subtiele grappen en prachtige wendingen, dat een vette grijns voortdurend op je gezicht ligt. Dit is weer een avondje smullen voor een breed publiek.

Het verhaal graaft op zich niet al te diep, maar dat is geen enkel gemis. April 1979, een team explosievenexperts ruimt mijnen op in de Westelijke Sahara. Een explosie volgt, een man overlijdt en diens spulletjes worden naar huis gestuurd. Dan ontdekt diens zoontje (Bazil) op een foto het logo van de wapenfabriek die de mijnen leverde. Het verhaal vervolgt dertig jaar later: Bazil (een sterke vertolking van Dany Boon), u weet wel, van het hilarische ‘Bienvenue chez les Ch’tis’ over de directeur van het Zuid Franse postkantoor die naar Noord Frankrijk werd ‘verbannen’) werkt in een videotheek en krijgt bij een schietpartij voor de deur door een noodlottig en uiterst ongelukkig toeval een kogel in zijn hoofd. Het is te riskant deze te verwijderen, omdat hij – als de operatie fout gaat – als een kasplantje kan eindigen. Hij is nu dus dubbel door het noodlot getroffen.

Als hij uit het ziekenhuis wordt ontslagen (de kogel zit nog in zijn hoofd) is hij zijn baan en zijn huis kwijt. Op de gevonden huls van de kogel staat weer een naam van een wapenbedrijf. Hij komt op straat terecht. Daar wordt hij door een straatverkoper opgemerkt en komt hierdoor in contact met een groepje ‘uit de maatschappij verstoten zonderlingen’ die samen een bedrijfje hebben dat oude materialen recyclet. In dit zeer bonte gezelschapje heeft iedereen zo zijn eigen specialiteit. Bazil komt op het idee de wapenfabrikanten te gaan bestrijden en krijgt hierbij hulp van zijn nieuwe vrienden. De twee wapenfabrikanten zijn hevige concurrenten en bestrijden elkaar in zakelijk opzicht op leven en dood.

Het verhaal dat zich dan ontwikkelt is bijzonder origineel en vol humor uitgewerkt. In het sluwe plan van Bazil worden de wapenfabrikanten inventief tegen elkaar uitgespeeld met als uiteindelijk doel hen zwaar te treffen. Met veel vaart gaan de gebeurtenissen ons voorbij, bekende locaties van Parijs spelen een sterk ondersteunende rol en zijn een lust voor het oog. Het is werkelijk volop genieten van deze heerlijke schelmenroman die ons blij maakt door zijn kleurrijke beeldtaal. De humor is op het ene moment kolderiek, maar ook fijnzinnig en op subtiele wijze tongue in cheek. Het plezier spat van het scherm af, de grote sterrenkast met enkele oudgedienden uit eerdere films heeft er duidelijk veel zin in en is geweldig op dreef. Het camerawerk is magistraal met veel oog voor details en kent een magnifieke kleurenpracht. Tot slot is de regisseur is er in geslaagd ons te verrassen met een waarachtig sublieme ontknoping.

Wat een warmte en een geestdrift zitten in dit stukje heerlijke cinema, de ontwikkelingen zijn echt inventief en origineel. ‘Micmacs’ is heerlijk absurdistisch, zit vol verrassende wendingen en is een visueel spektakel dat je overweldigt en meevoert. Gaan! Verrukkelijke cinema!

Rob Veerman

Waardering: 4

Bioscooprelease: 17 december 2009