Mid90s (2018)

Regie: Jonah Hill | 85 minuten | drama | Acteurs: Sunny Suljic, Katherine Waterston, Lucas Hedges, Na-kel Smith, Olan Prenatt, Gio Galicia, Ryder McLaughlin, Alexa Demie, Fig Camila Abner, Liana Perlich, Ama Elsesser, Judah Estrella Borunda, Mecca Allen

De dertienjarige Stevie (Sunny Suljic, onthoud die naam!) woont in Los Angeles met zijn nog erg jonge alleenstaande moeder (Katherine Waterston) en vijf jaar oudere broer Ian (Lucas Hedges). Zoals de titel van de film – ‘Mid90s’ – al aangeeft, groeit hij op in de jaren negentig. Het internettijdperk is nog ver weg; voor vermaak kiezen zijn leeftijdsgenoten videogames en buiten rondhangen met vrienden. Stevie hoort niet echt ergens bij, maar omdat hij regelmatig klappen krijgt van Ian, zoekt hij zijn heil buiten.

Wanneer zijn oog valt op een groepje oudere skaters, is hij onmiddellijk geïnteresseerd. Voorzichtig legt hij contact met de jongste van het groepje, die hem direct onder zijn vleugels neemt. Deze Ruben (Gio Galicia) is allang blij dat hij niet meer de junior is en probeert op stoere wijze Stevie het klappen van de zweep mee te geven (“Niemand zegt ‘dank je wel’, dan denken ze dat je homo bent”).

Tegen wil en dank kijkt Stevie – ondanks het fysieke geweld dat tegen hem gebruikt wordt – nog altijd op tegen Ian. Via hem komt hij aan zijn eerste skateboard, later steelt hij geld van zijn moeder om een beter skateboard te kopen. ‘Mid90s’ toont ons hoe hij zijn plek verovert in deze groep, waarbij het op papier onwaarschijnlijker is dat hij daar vrienden maakt, dan in de praktijk blijkt.

Stevie leert – letterlijk – door vallen en opstaan wat het is om op te groeien. Hij ziet dat het gras niet altijd groener is bij de buren, sterker nog: het is soms onder een mooie laag eerder dood dan levend. Ondanks zijn instabiele thuissituatie zijn er nog altijd kinderen die het zwaarder hebben dan hij; hij hééft tenminste nog een moeder waar je het schaamrood van op de kaken krijgt als puber, puur omdat ze zich zorgen maakt om hem en doet wat denkt dat goed voor je is. Is dat niet beter dan een moeder hebben die zich laveloos drinkt en die het niet uitmaakt waar je uithangt, wanneer dan ook?

Acteur Jonah Hill maakt zijn regiedebuut met ‘Mid90s’ en propt zijn film vol met referenties aan die tijd. De setdresser heeft absoluut haar best gedaan. Ook de muziek is onontbeerlijk in deze ode aan de jaren negentig. Toch hoef je niet van dezelfde generatie te zijn als Stevie, Ruben, Fuckshit, Ray of Fourthgrade, of de regisseur om ‘Mid90s’ op waarde te schatten. Het gevoel van de opgroeiende tiener, die hunkert naar liefde, een plek om jezelf te kunnen zijn, waar mensen je accepteren, is universeel en dat wordt hier feilloos gebracht. De gezichtsuitdrukkingen van Stevie zijn geweldig; zijn openlijke adoratie voor de kunstjes van de skaters, zijn voorzichtige stoere lach als een beveiliger het groepje maant te vertrekken… Ook de eerste stappen die hij zet op het gebied van ervaring met meisjes is ontroerend en nergens maakt Hill het ordinair – hoewel Stevie écht veel te jong is om mee te maken wat hij doormaakt in deze film.

Plottechnisch gebeurt er niet zo heel veel in ‘Mid90s’; eerder is het een verzameling losse scènes, als fragmenten uit een dagboek. Toch voelt de film niet aan alsof Hill uit de losse pols wat scènes heeft opgenomen. Zijn gekozen structuur sorteert juist veel effect. Het feit dat de film op 1.33:1 is geschoten helpt daaraan mee. ‘Mid90s’ is naturel geacteerd (Sunny Suljic is écht fenomenaal), met oprechte emoties en daardoor meeslepend en nooit voorspelbaar.

Monica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 21 februari 2019
DVD-release: 29 augustus 2019
VOD-release: 1 maart 2020 (Amazon Prime)