Miel-Emile (2019)

Regie: Peter van Houten | 145 minuten | documentaire | Met: Emile Raaijmakers, Rilke Raaijmakers

‘Als je echt verliefd bent, zie je de schoonheid van klaprozen; als het voorbij is, onderscheid je de klaprozen niet van het grind’. Een mooie levenswijsheid; dat noemen wij poëzie – mystieke poëzie. Als God zich openbaart in de schepping, dan doet Hij dat zeker voor Miel. Openstaan voor ervaringen wil de tachtigjarige Vlaamse priester, teruggetrokken levend in de Pyreneeën. De kloosterlijke stilte van de natuur heeft voor deze man de voorkeur boven de dagelijkse werkelijkheid en religieuze dogma’s.

‘Miel-Emile’ is slowfood op het gebied van filmmaken, met een regie die is ingebed in het levenstempo van het hoofdpersonage. Een mystieke documentaire, die vertraagd inzoomt op de essentie. Miel kun je laten praten, het is meestentijds een genot om de begeesterde eenling aan te horen. Dan moet je de man niet gaan portretteren tegen een weids panorama, maar hem visueel op de huid zitten als hij spreekt over dingen die je niet kunt zien; dat maakt deze docu de moeite waard. Anders wordt het ‘Man Bijt Hond’.

Miel (roepnaam van Emile) is namelijk niet alleen een paradijsvogel. Mystici vind je vast ook tussen de mensen die hun hele huis met porseleinen beeldjes hebben volgebouwd. Maar deze man heeft de pure eenvoud gevonden. Als Miel een paprika eet is dat met volledige overgave, en het oogt niet dwangmatig maar sereen. Soms lijkt hij een middeleeuwse monnik, dan weer een monochroom karakter van fotograaf Stephan Vanfleteren. De natuur op de achtergrond is tijdloos.

Er is een verhaal over een dictatoriale vader, maar dat leidt af. Niet nodig, deze pure mens heeft zich bevrijd, al is de berg waarop hij woont ooit gekocht door die vader en zijn er minder goede herinneringen. Een kinderziel in een oud lichaam heeft ook zijn gebreken, en soms valt het terugkijken van Miel in herhaling. Het laat ook zien dat de mens zich moet onthechten van het verleden, maar dat dat nooit helemaal lukt. Leven als God is aan te bevelen, maar onmogelijk.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 18 april 2019