Mignonnes (2020)

Regie: Maïmouna Doucouré | 96 minuten | drama | Acteurs: Fathia Youssouf, Médina El Aidi-Azouni, Esther Gohourou, Ilanah Cami-Goursolas, Myriam Hamma, Maïmouna Gueye, Mbissine Thérèse Diop, Demba Diaw, Mamadou Samaké, Bilel Chegrani, Canelle Brival, Jean-Paul Castro, Hakim Ferhi

Amy heet eigenlijk Aminata. Het 11-jarig meisje woont met haar moeder en broertje in Frankrijk, haar roots liggen in Senegal. Amy heeft nauwelijks vriendinnen op school, maar dat verandert wanneer ze kennismaakt met haar prettig gestoorde leeftijdgenootje Angelica en haar posse. Deze meisjes willen meedoen aan een danswedstrijd waarbij ze hun inspiratie halen uit seksueel getinte dansclips op internet. En dus oefenen Amy en haar vriendinnen bewegingen en poses die absoluut niet passen bij hun leeftijd.

In het Franse drama ‘Mignonnes’ is die danswedstrijd gelukkig maar bijzaak. ‘Mignonnes’ draait vooral om de gevaren van social media, opgroeien in een streng religieus gezin, de seksualisering van de maatschappij en de lol en ellende die jonge kinderen met elkaar beleven. We zien hoe een groepslid rigoureus uit de groep wordt verwijderd, hoe de meiden volkomen in paniek raken bij de vondst van een condoom, hoe Amy laveert tussen de uitersten van een islamitische opvoeding en de losgeslagen meidengroep.

Met ‘Mignonnes’ bewijst regisseuse/scenariste Maïmouna Doucouré dat ze de psyché van een ontluikende meisjespuber volledig doorgrondt. We geloven meteen wat we zien. Dat de meisjes nadoen wat ze meekrijgen op internet. Dat ze tegelijk solidair en hyper-egoïstisch zijn. Dat de groep een deel van hun identiteit vormt. ‘Mignonnes’ had een film kunnen zijn van Céline Sciamma (‘Naissance des pieuvres’, ‘Bande de filles’). Ook die schetst met meedogenloze eerlijkheid de leefwereld van jonge meiden.

Filmisch is ‘Mignonnes’ een delicatesse. De film wisselt rafelige arthouse af met prachtig stijlvolle beelden. Er zijn wat magisch-realistische elementjes en er is een prachtige scène waarin we de meisjes onder klassieke begeleiding zien terugkomen van een middagje shoppen. Hoewel de meisjes gespeeld worden door debutantes, ziet het acteren er volledig naturel uit.

Dat alles maakt ‘Mignonnes’ een zeer geslaagde film, maar een makkelijke zit is dit niet. Het valt niet mee om naar kinderen te kijken die dansen als volwassen stoeipoezen, met alle suggestieve en seksuele bewegingen van dien. Toch zijn die beelden nodig. Op die manier wordt de kijker keihard geconfronteerd met de gevolgen van ongelimiteerde vrijheid en met wat sociale druk kan doen met kinderen. ‘Mignonnes’ is ongemakkelijk, confronterend en dwingt de kijker om na te denken over zaken waarover hij liever niet nadenkt. Arthouse uit het boekje dus.

Henny Wouters

Waardering: 4