Milk (1998)

Regie: Andrea Arnold | 10 minuten | korte film, drama | Acteurs: Lynda Steadman, Stephen McGann, Lee Oakes

‘You need to say goodbye.’
‘I haven’t even said hello yet.’

De korte film ‘Milk’ geeft in korte tijd een beeld van de fysieke en vooral mentale gevolgen van een miskraam. De geplande zwangerschap van Hetty loopt op het laatste moment verkeerd af. Zonder aanleiding, zonder duidelijkheid waarom. Wat wel duidelijk is, is dat het een pijn is waar alleen degenen die het ervaren hebben zich iets bij kunnen voorstellen.

In tien minuten en met slechts drie acteurs geeft ‘Milk’ een indringend portret weer van een vrouw die haar ongeboren kind verliest. Korte, krachtige scènes laten in hele korte tijd zien wat er aan de hand is. Binnen een minuut weet de kijker wat er is gebeurd. Intieme scènes lokken je naar binnen, om vervolgens diep geraakt te worden en met Hetty mee te voelen wanneer het misgaat. En dan is het afwachten hoe Hetty ermee omgaat.

Maar hoe doe je dat, ermee omgaan? Dat is een vraag die regisseuse Andrea Arnold op bewonderenswaardige wijze onderzoekt en afbeeldt. Met slechts weinig informatie laat Arnold de kijker van heel dichtbij meekijken. Het sterke acteerwerk van Lynda Steadman, Stephen McGann en Lee Oakes en de muziek die de film begeleidt, heeft het gemoed van de kijker in zijn handen. Weinig woorden hebben ze nodig. Hun blikken zeggen alles. Hetty poogt te vluchten, het gapende gat te vullen. Het is ongemakkelijk, met een absurde noot die bijdraagt aan het tragische effect. Het is geloofwaardig, je begrijpt haar en het raakt.

Het is indrukwekkend hoe Arnold in tien minuten de pijn van Hetty zo treffend kan overbrengen. Natuurlijk is de echte pijn onvergelijkbaar, maar het lukt Arnold in ‘Milk’ toch om de kijker door een rouwproces te voeren van het verlies van een kind.

Sacha Bergsma

Waardering: 4

Speciale vertoning: Britain’s Brightest, De films van Andrea Arnold & Lynne Ramsay, Eye Film Instituut, 1 december 2023 — 3 januari 2024