Mimic 3: Sentinel (2003)

Regie: J.T.Petty | 77 minuten | science fiction, horror, thriller | Acteurs: Karl Geary, Alexis Dziena, Keith Robinson, Rebecca Mader, Amanda Plummer, John Kapelos, Nick Phillips, Lance Henriksen

‘Mimic 3: Sentinel’ is het derde deel uit deze reeks, die gaat over gemuteerde insecten die op een bepaalde manier geëvolueerd zijn en daarom in staat zijn om een mensachtige gedaante aan te nemen (vandaar de titel ‘Mimic’). De drie films zijn geen vervolgen die naadloos in elkaar overlopen, maar min of meer op zichzelf staande producties. Je hoeft dus niet per definitie deel 1 en 2 gezien te hebben om deze film te kunnen volgen, al helpt dit natuurlijk wel om de herkomst van de monsterachtige en mensenetende kakkerlakken beter te begrijpen. Het verhaal draait vooral om Marvin Montrose, een vierentwintigjarige jongen die in een vervallen appartement in een al even bouwvallige en desolate stadswijk woont. Marvin is vrijwel overal allergisch voor en kan dus nauwelijks naar buiten. Hij zit dan ook dag en nacht op zijn kamer en heeft blijkbaar niets beters te doen dan het begluren en fotograferen van de overige wijkbewoners. Wanneer hij echter ziet dat de plaatselijke straathandelaar (in verdovende middelen) door een ondefinieerbaar wezen wordt gegrepen, wordt Marvin gedwongen om zijn goed ontwikkelde observatievermogen voor andere doeleinden te gebruiken.

‘Mimic 3: Sentinel’ is een film die beter is dan veel kritieken doen vermoeden en is zeker geen commercieel gedrocht dat parasiteert op het origineel om zo snel en makkelijk veel geld in het laatje te brengen. Het is ook geen hersenloze monsterfilm waarin om de paar minuten slachtoffers verscheurd worden door volstrekt onrealistisch aandoende, kruiperige wezens. We hebben eerder te maken met een redelijk ingetogen film (zeker gezien het genre) die het vooral moet hebben van spanning, suggestie en sfeer en waarin ook plaats is voor uitdieping van de belangrijkste karakters. Met behulp van regen en een functioneel gebruik van duisternis en licht wordt een lekker naargeestig sfeertje gecreëerd dat absoluut nodig is om een dergelijke film tot een geslaagd project te maken. Het aanvangstempo van de film is wat traag en de film lijkt in het begin dan ook uit te draaien op een ietwat zouteloos portret van een wereldvreemde, voyeuristische jongen en zijn excentrieke familie. Wanneer we echter langzaam maar zeker steeds meer glimpen opvangen van de mysterieuze insecten, wordt de film wel degelijk spannend om uiteindelijk te ontladen in een slot waarbij de nodige liters bloed van het scherm spatten. Het is wel jammer dat de beelden soms erg donker zijn waardoor het soms moeilijk te volgen is wat er nou precies gebeurt, maar aan de andere kant heeft dit op momenten ook een functioneel en griezelig effect. Daarnaast zijn bepaalde momenten voor kijkers die het eerste deel hebben gezien nogal voorspelbaar. Met 77 minuten is de film bovendien wat aan de korte kant, maar voor een vervolgfilm is ‘Mimic 3: Sentinel’ lang zo slecht nog niet.

Frank Heinen