Min (2003)

Regie: Ho Yuhang | 80 minuten | drama | Acteurs: Yasmin Ahmad, Ahmad Hashim, Alvin Wong, Inom Yon

Veel (recente) films uit Maleisië zijn trage, meditatieve films waarin op het eerste gezicht weinig lijkt te gebeuren. Als de toeschouwer geluk heeft, is dit langzame tempo geen belemmering maar juist een mogelijkheid om onder de oppervlakte te kijken van de levens van de hoofdpersonages. ‘Rain Dogs’ (2006), van regisseur Yuhang Ho, is hier tot op zeker hoogte een voorbeeld van. Dit coming-of-age verhaal weet de kijker door het ongedwongen tempo aardig aan zich te binden. De film ‘Min’ (2003), van dezelfde regisseur, weet helaas minder compensatie te bieden.

Het probleem is dat enerzijds de plot erg summier is en dat anderzijds er weinig met de emotionele thematiek wordt gedaan om deze potentiële beperking te kunnen overstijgen. De geadopteerde Min wil eindelijk, nu ze zelf ook ongeveer toe is aan kinderen, op zoek naar haar biologische moeder. Maar afgezien van een gesprekje met een vriendin over de anticipatie die hiermee gepaard gaat – en waarin het gevoel vergeleken wordt met het wachten op de resultaten van een examen: je wilt het weten maar tegelijkertijd wil je sommige dingen ook liever niet horen – en de daadwerkelijke ontmoeting, waarbij Min op straat, als een achteloze voorbijganger een gesprekje aanknoopt met haar moeder, is er eigenlijk niets in de film dat de aandacht weet vast te houden. Lange shots en scènes waarin niets anders gebeurt dan triviale handelingen als wachten, eten, of naar bed gaan vinden regelmatig plaats, en wanneer er dan eens gesprekken plaatsvinden, veelal tussen of met de adoptieouders van Min, zijn deze op zijn best lichtelijk amusant.

Gelukkig is de speelduur met tachtig minuten genadig voor de kijker, maar de film had nog steeds wat efficiënter kunnen zijn, of anders wat meer inhoudelijke of thematisch houvast kunnen bieden. Het blijft nu allemaal, ondanks het in essentie emotionele onderwerp, een vrij afstandelijk geheel. Er zijn wel degelijk interessante momenten en elementen aanwezig, maar wat meer innerlijk conflict of zichtbaar emotioneel effect bij hoofdpersonage Min was welkom geweest.

Bart Rietvink