Mini’s First Time (2006)

Regie: Nick Guthe | 88 minuten | drama, komedie, misdaad | Acteurs: Alec Baldwin, Nikki Reed, Carrie-Anne Moss, Jeff Goldblum, Luke Wilson, Svetlana Metkina, Sprague Grayden, Artie Baxter, Rick Fox, Michael Laskin, Joe Egender, Orlando Seale, Jerry Giles, Jean St. James, David Shatraw

De wereld van Mulholland, Californië is leeg, de mensen vervelen zich met al hun poen en raken verslaafd aan luxe, drank en andermans partners. Mini haat haar moeder, omdat die niet in staat is haar enige affectie te tonen en omdat ze haar persoonlijke frustraties op Mini afreageert, hoewel we hier eigenlijk weinig van zien. Die moeder, een aan lager wal geraakte actrice, zoekt vooral mannelijke aandacht om haar leven kleur te geven en gebruikt drank om de leegte te vergeten. En het is diezelfde leegte die Mini ertoe drijft haar moeder uit de weg te ruimen. Een soort verveling die kenmerkend is voor de wereld waarin ze opgroeit. Maar ook die verveling en de pijn en frustratie die dat teweeg brengt, worden nauwelijks voelbaar. Mini legt ons in een voortdurende voice-over uit hoe erg het allemaal is, zo komen we te weten dat ze haar kicks zoekt in ‘eerste keren’, haar eigen drug, maar krijgen we zelden empathie met haar.

De film volgt een stijlpatroon dat het dichtst bij film-noir in de buurt komt, maar dan bekeken vanuit het standpunt van de femme fatale, Mini zelf. Zij doet ook de voice-over, die geheel volgens de stijlregels zichzelf en gebeurtenissen toelicht. Alleen in een film-noir zijn de hardop uitgesproken gedachtegangen noodzakelijk omdat het verhaal vaak gecompliceerd is, zodat enige uitleg soms nodig is. Dat is hier niet het geval, waardoor de voice-over te vaak dingen vertelt die we al zien of die überhaupt niet nodig zijn om te vertellen. Hij is, met andere woorden, meestal overbodig en zorgt er uiteindelijk alleen maar voor dat we niet genoeg het verhaal in worden gezogen.

De meeste rollen worden in de film nauwelijks uitgediept. De bijrollen zijn het meest interessant, maar het blijft allemaal om Mini draaien, die verleidelijk en vals is, maar niet vals of boeiend genoeg om de film te dragen. Niet menselijk genoeg ook. De beste gespeelde rol is voor Carrie-Ann Moss, die, als Mini’s moeder, haar pijn goed voelbaar maakt. Helaas legt zij al snel het loodje (note: geen spoiler, zie beschrijving). Er blijven dan weinig echt leuke personages over. Alec Baldwin is okay maar niets bijzonders, Luke Wilson krijgt in zijn rol als rechercheur niet de kans de hoofdpersonages het vuur aan de schenen te leggen en Jeff Goldblum doet gewoon wat hij altijd doet.

Deze film is het gewoon net niet. Het gegeven van een spoiled little rich girl is al vele malen eerder gebruikt en beter. Men heeft ook geen duidelijke richting gekozen, want voor een komedie is de film niet leuk genoeg, voor een thriller niet spannend genoeg, voor een film-noir niet broeierig en gecompliceerd genoeg en voor een dramafilm niet diep genoeg. Het gedeelte waarin Mini haar moeder klaarstoomt voor het gesticht had grappig of spannend kunnen zijn, maar verveelt, is nauwelijks meer dan een opsomming van gebeurtenissen. Misschien had er in de vormgeving nog iets kunnen gebeuren dat de film uit de middelmaat had getrokken. Mooie vondsten in de openingssequentie stemmen hoopvol, maar ook dit vindt geen vervolg. Hier en daar volgen nog een paar goede ideeën, zoals de hand-held camera die telkens de verwarde staat waarin Mini’s moeder zich bevindt onderstreept, maar daar blijft het bij.

‘Mini’s First Time’ is Nick Goethe’s regie-debuut. Ach ja, voor alles is een eerste keer, zullen we maar zeggen. Volgende keer beter?

Arjen Dijkstra