Minyan (2020)

Regie: Eric Steel | 118 minuten | drama | Acteurs: Samuel H. Levine, Ron Rifkin, Christopher McCann, Mark Margolis, Richard Topol, Brooke Bloom, Alex Hurt, Carson Meyer, Zane Pais, Eleanor Reissa, Gera Sandler, Michael Broadhurst, Lawrence Jansen

Homoseksualiteit en religie vormen niet altijd een gelukkig huwelijk. Je kunt intussen een flinke filmmarathon organiseren met drama’s over deze heikele combinatie. Soms is die combi onderdeel van een groter geheel (zoals in ‘Spetters’) soms vormt het de hoofdmoot van een film (zoals in ‘The Miseducation of Cameron Post’). Zitten we dan nog wel te wachten op de ontwakende homoseksuele gevoelens van een jongen in een joods religieuze omgeving?

In het Amerikaanse coming-of-age drama ‘Minyan’ ontmoeten we David, de 17-jarige telg uit een Russisch-joods geslacht. David woont met zijn ouders in Brighton Beach, een rustige wijk in Brooklyn, waar hij de jesjiva bezoekt, zijn opa helpt bij het uitvoeren van diens religieuze taken en luistert naar de verhalen van oude Russische joden, mannen die zowel Stalin als de holocaust hebben overleefd. Bovendien komt David er achter dat jongens meer zijn ding zijn dan meisjes. Belangrijk om te weten: het jaar is 1986, en de Amerikaanse homogemeenschap voelt nog altijd de pijn van de Aids-epidemie.

Minyan laat ons een minder bekende tak van de joodse gemeenschap in New York zien. Deze Russische joden bevinden zich in het midden van de bekende uitersten: de verstikkende wereld van de orthodoxie (zie ‘Disobedience’) en de meer liberale joden van tv-series als ‘Seinfeld’ en ‘Mad about You’. We zien de bekende rituelen en horen het bekende Hebreeuws, maar het dogmatische van de orthodoxie ontbreekt. Niet dat David meteen uit de kast kan komen, maar wel komt hij er steeds meer achter dat homoseksualiteit en religie elkaar niet hoeven uit te sluiten.

Dit verhaal komt tot ons in oogstrelende beelden van een onbekend stukje New York, met fraaie architectuur, brede straten en een strand om even uit te waaien. Ook de acteerprestaties en de sfeertekening van New York zijn opperbest. Nog fraaier is de score: ingetogen folkloristische jazz van klarinettist David Krakauer, afgewisseld met fijne stampers uit de jaren 80.

Knapst van alles is de consistentie van het geheel. Zonder van toon, tempo of stijl te verschieten gaan we van religieus ritueel naar homokroeg, van familieruzie naar pittige seks en van discussies over literatuur naar verhalen van het oude Rusland. Daarmee is ‘Minyan’ typisch zo’n film die je nooit van de sokken blaast maar waarvan je wel over de volle twee uur geniet. Waarmee meteen de vraag uit de eerste alinea is beantwoord.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 3 februari 2022