Mirrors (2008)

Regie: Alexandre Aja | 111 minuten | horror | Acteurs: Kiefer Sutherland, Paula Patton, Cameron Boyce, Erica Gluck, Amy Smart, Mary Beth Peil, John Shrapnel, Jason Flemyng, Tim Ahern, Julian Glover, Josh Cole, Ezra Buzzington, Ioana Abur, Aida Doina, Darren Kent, Roz McCutcheon, Adina Rapiteanu

Zo op het oog bevat ‘Mirrors’ alle ingrediënten voor een geslaagde horrorfilm. Een interessant concept, gebaseerd op de Koreaanse thriller ‘Into the Mirror’. Een regisseur met gevoel voor gore scènes (Alexandre Aja, ‘The Hills Have Eyes’). Een zwartgeblakerd warenhuis uit de jaren vijftig als sfeervol decor. En een hoofdrolspeler die na zeven seizoenen ’24’ de rol van overheidsfunctionaris-in-ongenade met zijn ogen dicht kan spelen. Toch is het eindresultaat niet meer dan middelmatig.

Het basisgegeven van ‘Mirrors’ doet aanvankelijk denken aan ‘1408’: man met tragisch verleden betreedt gebouw en komt daar oog in oog te staan met zijn demonen. Schijn bedriegt. Het verhaallijntje over Carsons schietincident lijkt aanvankelijk aanknopingspunten te bieden, maar hangt er in de tweede helft van de film bij als een rafelig stuk touw; alsof het er nooit veel toe gedaan heeft. Ook qua spanning sloopt Aja datgene wat hij eerst zorgvuldig heeft opgebouwd. In eerste instantie zijn Carsons ervaringen met de spiegelwereld aangenaam subtiel. Daarna trekt de regisseur een blik horrorclichés open waarvan er slechts enkele (en dan met name één onsmakelijke scène) doel treffen. De rest maakt weinig indruk.

Met de consistentie neemt het scenario het niet zo nauw. De dreiging van de spiegels in het warenhuis breidt zich uit naar alle spiegelende oppervlakken en niet alleen Carson, maar ook personen in zijn omgeving vallen eraan ten prooi. Zelfs badwater en glimmende deurknoppen zijn niet pluis. Gelukkig laat dit probleem zich makkelijk verhelpen met een emmer groene latex en een verfkwast. De scène waarin Sutherland staat te sauzen alsof zijn leven ervan afhangt werkt onbedoeld op de lachspieren. Wat ook voor een gniffel zorgt, is Aja’s besluit om een inteeltfamilie in het verhaal te fietsen. Alsof hij het na ‘The Hills Have Eyes’ gewoon niet laten kon.

Een ander zwak punt van de film is de casting van de bijrollen. Sutherland kan uitstekend kijken alsof hij het zwaar heeft, maar zijn bezorgde eega overtuigt niet. Paula Patton is mooi en jong zoals het een filmvrouw betaamt, maar er springt geen vonkje over. Dat is een gemis, want het enige wat de aan lager wal geraakte Carson drijft is zijn gezin. De echtelieden liggen weliswaar in scheiding, maar je kunt je niet voorstellen dat ze het ooit knus hebben gehad samen. Ook met de kids is er geen chemie. Je haalt dan ook je schouders op als moeder, zoon en dochter Carson moeten vechten voor hun leven in een ondergelopen (en dus reflecterend, get it?) huis. Boeien dat gezin, jammer van die mooie parketvloer!

De leuk uitgewerkte wending op het eind maakt weer iets goed van de teleurstellende opbouw. Het is niet genoeg. ‘Mirrors’ is niet slecht, maar had een betere film kunnen en moeten zijn.

Paula Koopmans

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 18 september 2008