Misa en de wolven – Misa mi (2003)
Regie: Linus Torell | 80 minuten | drama, familie | Acteurs: Kim Jansson, Lena Granhagen, Per Nilja, Magnus Krepper, Sverre Porsanger, Sara Margrethe Oskal, Anna Maria Blind, Tomas Kärrstedt, Sanna Mari Patjas, Henrik Gustavsson, Pierre Lindstedt, Michael Odhag, Hackim Jakobsson, Anton Raukola, Ingemar Raukola, Jessica Forsberg, Rolf Sundberg
Het noordelijkste deel van Europa is een interessante plek om een film op te nemen. De overweldigende natuur, dikke bebossing, talloze meren en lonkende bergtoppen, onderstrepen de mystiek van Scandinavië. De mensen staan hier nog dicht bij de natuur, hebben er nog ontzag voor. Ze geloven ook in de kracht van de natuur. De Zweedse jeugdfilm ‘Misa en de wolven’ (2003) is typisch zo’n film die alleen in Scandinavië gemaakt had kunnen worden. Behalve eerbied voor de natuur ademt dit door Linus Torell geregisseerde jeugddrama ook respect uit voor de nomadenvolkeren die al eeuwenlang hun leven leiden te midden van de bossen, bergen en meren. In Scandinavië gaat het dan specifiek om de Sami (beter bekend onder de denigrerende naam ‘Lappen’). De hoofdrol in de film is weggelegd voor Misa (Kim Jansson), een stads meisje van een jaar of tien dat het overlijden van haar moeder maar moeilijk kan verwerken. Het meest frustrerende voor haar is dat haar vader (Magnus Krepper) zijn leven inmiddels weer heeft opgepakt en een relatie heeft gekregen met een andere vrouw, Camilla (Jessica Forsberg). Misa vindt dat maar niets en wanneer Camilla voorstelt om met z’n drieën op vakantie te gaan, geeft ze aan liever alleen naar haar oma te willen.
De oma van Misa (Lena Granhagen) woont helemaal in het noorden van Zweden, in een vervallen hutje met uitzicht op het imponerende landschap, waar de zon gedurende de zomermaanden maar een paar uur per dag ondergaat. Een televisie heeft oma niet, liever kijkt ze naar buiten. Voor de dagelijkse boodschappen moet ze een flink stuk rijden op haar bromfiets. Via haar oma maakt Misa kennis met Gustav (Per Nilja) en zijn Sami-familie. Zij nodigen haar uit om een nachtje in het nomadenkamp te komen logeren. Voor Misa gaat er een wereld open. De verhalen van Gustavs oma Akku (Anna Maria Blind), die gelooft dat de doden niet verdwijnen maar naar een groot meer trekken en dus altijd bij ons blijven, vindt ze maar wat vreemd. De Sami-gemeenschap wordt opgeschrikt door een wolf die enkele elandkalveren heeft doodgebeten. Hoewel het verboden is, huurt Gustavs opa (Henrik Gustavsson) stropers in om het dier te doden. Misa komt in het bos oog in oog te staan met de wolf en er ontstaat een bijzondere band. De wolf brengt haar zelfs naar haar twee pups. Op een avond hoort Misa een geweerschot: de moederwolf is doodgeschoten. Het meisje voelt zich zo verantwoordelijk voor de levens van de wolvenpups, dat ze met gevaar voor eigen leven het bos in duikt om ze te redden.
Wat direct in het oog springt zijn de werkelijk adembenemende natuurbeelden in ‘Misa en de wolven’. Je waant je voor even één met de natuur, net als de Sami. De schitterende muziek van Johan Söderqvist, die ook veelvuldig samenwerkt met Susanne Bier en tevens verantwoordelijk is voor de score van de gelauwerde film ‘Let the Right One in’ (2009), draagt daar absoluut aan bij. De ontmoeting tussen Misa en de moederwolf wordt eveneens bijzonder mooi in beeld gebracht. Het dier intrigeert, is onberekenbaar, maar Misa is slechts enkele seconden bang. Haar angst verandert al snel in genegenheid, interesse en bewondering. Het is heel knap van de jeugdige actrice Kim Jansson om dit zo overtuigend te spelen. Zij speelt haar rol dan ook met verve. Dat geldt overigens ook voor haar oma en haar vriendje Gustav, maar ‘Misa en de wolven’ is op zijn sterkst wanneer Jansson zich terugtrekt (hetzij op haar kamer, dan wel in de natuur). Het onderliggende thema is natuurlijk de verwerking van de dood van haar moeder. Scenarioschrijfster Martina Stöhr geeft er een bovennatuurlijk tintje aan en betrekt Akku, de Sami-oma van Gustav, daarbij. Ze gaat daarbij heel subtiel te werk, tot tegen het einde een net iets te gemakkelijke oplossing wordt gezocht en het spirituele aspect net iets te ver wordt uitgerekt. Omdat de film van begin tot eind bescheiden van toon is, wordt dat schoonheidsfoutje gelukkig vanzelf rechtgetrokken.
‘Misa en de wolven’ is een prachtige, dromerige jeugdfilm, die gedragen wordt door de jonge Kim Jansson en de weelderige natuurpracht van het noorden van Scandinavië. De film is schitterend geschoten, met intense close-ups tussen het meisje en de wolf. Aanrader voor het hele gezin.
Patricia Smagge
Waardering: 3.5