Moloch (2022)

Regie: Nico van den Brink | 99 minuten | horror | Acteurs: Sallie Harmsen, Anneke Blok, Jack Wouterse, Alexandre Willaume, Fred Goessens, Markoesa Hamer, Johan Fretz, Willemijn Kressenhof, Phi Nguyen, Edon Rizvanolli, Albert Secuur, Brent van Baardwijk, Noor van der Velden, Ad van Kempen

In ‘Moloch’ is de hoofdrol aan de muzikante en alleenstaande moeder Betriek (Sallie Harmsen). Ergens afgelegen bij immer mistige veengronden trekken Betriek en dochter tijdelijk in bij haar ouders. Zogezegd om de rust op te zoeken, zodat ze kan werken aan nieuwe muziek. Maar Betrieks rust wordt al snel ruw verstoord door een uiterst gewelddadige huisvredebreuk die gelinkt wordt aan een eeuwenoude familievloek.

Wat als voor het Nederlands filmpubliek de horrormonsters niet uit de Hollywood-koker komen, getransfereerd uit Transsylvanië of een stoffig seriemoordenaar-archief van de FBI, maar van veel dichterbij? Cultgrootheid Dick Maas deed al verwoede pogingen: een bezeten lift, een zombie–Sinterklaas, een bloeddorstige leeuw uit Artis. En altijd met de vetste knipoog, uitmondend in pretentieloze schrikpret of bloedeloze pulp. Aanstormend regietalent Nico van den Brink heeft daarentegen bar weinig met de vermaarde rechtdoorzee aanpak. Ongeremd gaat Van den Brink volledig op in de duistere kant van horror op Nederlandse bodem. Bij hem geen kolderieke relativering van de psychologische rafelranden van het griezelgenre. Het uitgangspunt is drama, niet de klucht. Nota bene debuteert Van den Brink met ‘Moloch’ en heeft hij vooral korte films op zijn naam staan. Onder de vleugels van niemand minder dan Sam Raimi (‘The Evil Dead’, 1981, en ‘Doctor Strange in the Multiverse of Madness’, 2022) en James Wan (‘The Conjuring’, 2010, en ‘Aquaman’, 2018) zijn hiervan ook een paar andere in ontwikkeling tot langspeelfilms.

Hoewel de ervaring van de crew voornamelijk van buiten het horrorgenre komt, zoals voor editor Xander Nijsten (‘TreurTevee’, 2014-19, en ‘The Last Ones’, 2022) en cameraman Enno Weemhoff (‘Met mes’, 2022 en ‘Drijfzand’, 2021), zit bij dit griezeldebuut alles meer dan degelijk in elkaar. Je snapt de persoonlijke investering van Raimi en Wan wel. Bovendien weet hoofdrolspeelster Harmsen het verhaal met gemak te dragen en de rest van de, deels internationale, cast vullen haar netjes aan. Alexandre Willaume, een soort kloon van voetbalcoach Jürgen Klopp, biedt Harmsen als de charmante Deense onderzoeker kundig tegenspel. En ook ouwe rotten Fred Goessens, als Betrieks vader, en Ad van Kempen, als de lokale outcast Ton (een dramatische versie van een Jiskefet-personage), doen het uitstekend. Niettemin zijn andere bijrollen erg eentonig en krijgen de acteurs weinig te doen, getuige de betweterig Sonja (Markoesa Hamer) en de af en toe voorbij waggelende politieman Hans (Jack Wouterse).

De set-up van film is nogal een ratjetoe en te slaafs aan het werk van een nieuwe generatie horrorauteurs uit Verenigde Staten, waaronder van Ari Aster (‘Hereditary’, 2018, ‘Midsommar’, 2019). Naast de vanzelfsprekende aanwezigheid van lichamelijke horror in ‘Moloch’ is Van den Brink evenals Aster sterk gebiologeerd door heidense rituelen binnen een gemeenschap, zoals in het Britse ‘The Wicker Man’ (Robin Hardy, 1973), en familietrauma. Hoe meer Van den Brink focust op deze gegevens, des te beter het wordt. Daarom is sinds tijden ‘Moloch’ weer eens een oprechte poging tot tragedie in Nederhorror.

Roy van Landschoot

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 19 mei 2022