Mom and Dad (2017)
Regie: Brian Taylor | 86 minuten | komedie, horror | Acteurs: Nicolas Cage, Selma Blair, Anne Winters, Zackary Arthur, Robert T. Cunningham, Olivia Crocicchia, Lance Henriksen, Marilyn Dodds Frank, Samantha Lemole, Joseph D. Reitman, Rachel Melvin, Bobby Richards, Sharon Gee, Edwin Lee Gibson, Brionne Davis, Mehmet Oz
Als de ouders in een Amerikaans voorstadje zich opeens massaal tegen hun kroost keren, moeten Carly Ryan en haar broertje Josh zien te voorkomen dat ze vermoord worden door hun eigen opvoeders. Opgesloten in hun eigen huis, moeten de kinderen zich verdedigen tegen een door blinde razernij bevangen vader en moeder.
Menige ouder zal figuurlijk gesproken weleens de neiging hebben om een nukkig kind achter het behang te plakken. Maar in ‘Mom and Dad’ zorgt een mysterieuze epidemie ervoor dat die frustratie over vervelende kinderen groteske en moordlustige proporties aanneemt. Het biologische instinct om je eigen kinderen te beschermen slaat om in een moordzucht die zo natuurlijk lijkt als het aan de weg zetten van de duobak.
Die premisse vormt het startsein voor een adrenalinerijke en zwartkomische achtbaanrit, een bij vlagen delirische trip die laveert tussen gruwel en grenzeloze absurditeit. Nicolas Cage, een acteur bij wie je altijd maar af moet wachten of hij geïnspireerd voor de dag komt, krijgt alle ruimte om er hevig op los te schmieren. Vooral de scène waarin hij, vrolijk de ‘hokey cokey’ zingend en dansend, in manische razernij een pooltafel te lijf gaat met een voorhamer is even fascinerend als verontrustend. Het valt sowieso op dat Cage en tegenspeelster Selma Blair, die de ouders vertolken van de kinderen door wier ogen we het verhaal beleven, een prima chemie hebben. Cage is de ietwat cartooneske en krankzinnige helft van het duo, terwijl Blair haar transformatie van zorgzame moeder naar meedogenloze en geslepen moordenares heel goed vorm weet te geven.
Als horrorfilm is ‘Mom and Dad’, ondanks enkele fraai geschoten scènes die doen denken aan de filmstijl van zombiegrootheid George A. Romero, door het hoge ADHD-gehalte (regisseur Brian Taylor is bijvoorbeeld ook een van de mannen achter het opgepompte actievehikel ‘Crank’) en gebrek aan echte spanningsopbouw nauwelijks serieus te nemen. Maar het is wel een prima, in bloed gedrenkte satire op thema’s als ouder worden, de nadelige kanten van het moderne ouderschap en het door materialisme gedreven en kleinburgerlijke Amerika. Het is wel jammer dat Taylor daarbij de randjes van het onbetamelijke opzoekt, maar de film toch wat aan de brave kant houdt.
‘Mom and Dad’ is zeker geen prent die bij iedereen in de smaak zal vallen. Je moet wel tegen wat bloed kunnen en een zwak hebben voor zwartgallige humor om deze B-film met A-acteurs te kunnen verteren. Beschik je over die eigenschappen? Dan staat dit werkje garant voor een goede portie onzinnig en licht maatschappijkritisch vermaak.
Frank Heinen
Waardering: 3
DVD-release: 22 augustus 2018