Mond (2024)

Regie: Kurdwin Ayub | 99 minuten | misdaad, drama | Acteurs: Florentina Holzinger, Celina Sarhan, Andria Tayeh, Nagham Abu Baker, Omar AlMajali

Een luxueuze baan, een indrukwekkende villa in Jordanië en een nieuwe kans na een verloren sportcarrière: op het eerste gezicht lijkt Sarahs (Florentina Holzinger) leven opnieuw vorm te krijgen. Maar achter de gouden façade schuilt een onuitgesproken spanning. In ‘Mond’, de tweede speelfilm van regisseur Kurdwin Ayub, volgen we een vrouw die zich aanvankelijk vrij waant, maar geleidelijk aan ontdekt hoe diep de controle van patriarchale structuren reikt — zelfs over haar eigen bestaan.

Sarah is een mixed martial-arts (MMA) vechtster die na een nederlaag haar carrière noodgedwongen moet beëindigen. Ze accepteert een vage opdracht van Abdul (Omar Almajali), een charmante Jordaanse zakenman om zijn drie zussen – Nour (Andria Tayeh), Fatima (Celina Sarhan) en Shaima (Nagham Abu Baker) – fysieke training geven in een villa aan de rand van Amman. Wat aanvankelijk een luxe job lijkt, wordt al snel een verstikkend verblijf. De meisjes leven in weelde, maar zijn geïsoleerd van de buitenwereld. Ze verlaten zelden het huis, hebben geen toegang tot internet en worden constant begeleid door een lijfwacht.

Ayub blijft trouw aan haar sobere, observerende stijl. Zonder muzikale opsmuk of dramatische flair laat ze situaties ontstaan, vaak met lange, statische shots. De cinematografie is helder, bijna klinisch, en houdt afstand – passend bij Sarah’s rol als buitenstaander die observeert, maar nergens echt doordringt. De afwezigheid van achtergrondmuziek versterkt het gevoel van beklemming.

De acteerprestaties zijn wisselend. Holzinger houdt Sarah ingetogen en stoïcijns, wat past bij haar rol, maar de innerlijke ontwikkeling blijft beperkt voelbaar. De drie zussen komen aanvankelijk mysterieus en afwachtend over, maar worden nooit volledig uitgewerkt. Er zijn momenten waarop hun onderlinge verhoudingen en verlangens naar voren komen, maar deze blijven te vluchtig om echt indruk te maken.

Thematisch raakt ‘Mond’ aan boeiende kwesties: westerse autonomie tegenover Arabische conventies, het bevoorrechte gevangenschap van vrouwen in een patriarchale elite, en de grenzen van solidariteit. Zo merkt Sarah al snel dat ook zij niet zomaar vrij is: haar bewegingen worden gevolgd, haar toegang tot de buitenwereld beperkt. Toch laat de film de scherpte van zijn premisse grotendeels liggen. De observaties zijn subtiel, maar de narratieve uitwerking blijft te vrijblijvend.

Er is nauwelijks sprake van opbouw of climax; spanningen sluimeren, maar vinden geen echte uitweg. Daardoor blijft de film hangen in suggestie. Als kijker word je wel meegetrokken in de sfeer, maar zelden echt geraakt of op scherp gezet. Er blijft een afstand — niet alleen tussen de personages, maar ook tussen film en toeschouwer.

‘Mond’ is stilistisch verzorgd en thematisch interessant. Het verhaal biedt een inkijk in een patriarchale wereld waar luxe hand in hand gaat met controle, en waar ook een ogenschijnlijk vrije vrouw als Sarah haar plaats moet zoeken. Maar ondanks de fascinerende setting en het actuele thema weet de film niet volledig te overtuigen. Er wordt veel aangeraakt, maar weinig uitgewerkt. Wat overblijft is een film die weet te intrigeren, maar niet beklijft.

Kaat Monsieur

Waardering: 3

Bioscooprelease: 19 juni 2025