Monk (2017)

Regie: Ties Schenk | 74 minuten | komedie, drama | Acteurs: Sam Louwyck, Olivia Lonsdale, Marina Gatell, Teun Stokkel

Monk denk dat hij misschien de ziekte van Lyme heeft. Monk wil dat de dokter nog even een verdachte moedervlek onderzoekt. Een tijdje terug dacht Monk dat hij prostaatkanker had, maar dat bleek loos alarm. Niet heel verrassend, want Monk is pas 13 jaar. Hij woont in hartje Amsterdam met zijn Spaanse moeder, geesteszieke vader en knappe zus Joni. Zijn oom in Spanje is ernstig ziek, allicht verklaart dat Monks hypochondrie.

Wanneer de gezondheid van die oom verslechtert stapt de familie in de familieauto en zet koers naar Spanje. Onderweg komen allerlei problemen aan de oppervlakte, waarbij die van vader en puberende zus hoog opspelen. Voordat hij mee afreisde naar Spanje, had de vader zich tijdenlang opgesloten in een duister kamertje. Daar werkte hij, kunstenaar van beroep, bezeten aan een kunstwerk. Zijn gezin verdween langzaam uit zicht.

Voor wie het nog niet doorheeft: ‘Monk’ is een tragikomische film, met een road trip als belangrijkste verhaalelement en het titelpersonage als gids. De kleine Monk is een toegewijd familielid, ook al voordat het gezin op reis gaat. Wanneer hij tot zijn ontzetting hoort dat zijn zusje haar maagdelijkheid wil verliezen in het kantoor van de rector (gelukkig niet door de rector zelf) posteert hij zich voor de deur van het kantoor. Dat zusje naar de lege gymzaal is vertrokken met haar aanbidder heeft hij pas veel te laat in de gaten. Van die dingen.

Hoewel het gezin veel trekjes heeft van het gebruikelijke disfunctionele filmgezin, hebben de Monkjes genoeg eigens om op eigen benen te staan. Dit danken we aan iemand die de gezegende naam Roosmarijn Roos Rosa de Carvalho draagt. Aan haar scenario hebben we niet alleen de vlotte en grappige dialogen te danken, maar ook het feit dat we weer eens een andere kant van het multiculturele Nederland ontmoeten. Een gemengd Spaans-Nederlandse gezin, waar zinnen in het Nederlands beginnen en in het Spaans eindigen. Waar Hollandse lulligheid en Spaans temperament een wonderlijk huwelijk sluiten.

Over het acteerwerk gaan we niet klagen, met de Spaanse Marina Gatell als energiek middelpunt. De muziek is prima, de cinematografie is opgewekt en stijlvol, de toon zwoel en sensueel. Dat het de film ietsjes ontbreekt aan invoelbaarheid en originaliteit, mag je onder het kopje ‘er moet toch iets te klagen zijn’ scharen. Want verder hebben we ons prima vermaakt met deze eigenwijze film van eigen bodem.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 6 april 2017
DVD-release: 4 augustus 2017