Monpti (1957)
Regie: Helmut Käutner | 97 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Romy Schneider, Horst Buchholz, Mara Lane, Boy Gobert, Olive Moorefield, Burn Krüger, Iska Geri, Bobby Todd, Joseph Offenbach, Helmut Käutner
Hoewel de Duitse film ‘Monpti’ staat geafficheerd als een romantisch drama, is het in de praktijk lastig er een passend label aan te hangen. Romantisch is de film zeker, vanwege het Parijse decor en de boeiende liefdesgeschiedenis die zich daar afspeelt. Dramatisch is de film pas in de laatste tien minuten, wanneer geheimen worden onthuld en het brute lot zich met de zaken gaat bemoeien. Maar voordat ‘Monpti’ zich in onthullingen en (melo)drama verliest, is het vooral humor wat de klok slaat.
Die humor kent veel variatie. Er is slapstick, in kleine doses, zodat het nooit al te melig wordt. Er is ironie, te danken aan een voice-over die zeker in het begin van de film aan één stuk door ouwehoert. Die voice-over levert niet alleen commentaar op de gebeurtenissen, maar beklaagt zich ook over de lengte van de begintitels en stelt voor om nasynchronisatie te gebruiken omdat het Duitse publiek de Franse dialogen anders niet kan verstaan. Dergelijke absurdismen vinden we ook later in de film, als we een ijdele restaurantbezoekster treffen die vindt dat zij 18 gram te veel weegt en daarom maar een lichte maaltijd bestelt.
Afgezien van de originele humor is het de sfeer die ‘Monpti’ zo bijzonder maakt. De film bevindt zich steeds op de rand van de werkelijkheid, in een universum dat op het onze lijkt maar het net niet is. In dat opzicht vertoont ‘Monpti’ zich verwant aan films als ‘Playtime’, ‘Amélie’ en ‘Zazie dans le métro’, ook al omdat we hier een Parijs zien zoals we haar niet eerder zagen. Met net iets te sjofele appartementen, net iets te vreemde inwoners en net iets te rode interieurs van net iets te chique restaurants die net iets te bizarre gerechten serveren. Wat verder nog bijdraagt aan de sfeer zijn enkele grappige droomsequenties, waarbij de buren van de jonge kunstenaar een hoofdrol spelen.
Het is jammer dat ‘Monpti’ op het eind breekt met die vrolijke toon. Hoewel onze onstuitbare voice-over al in het begin van de film een aanwijzing geeft over hoe dit gaat aflopen, valt dat einde toch wat rauw op je dak. De onthullingen die worden gedaan weten nog wel te ontroeren, maar de melodramatische finale valt eigenlijk een beetje uit de toon. Gelukkig is dat het enige minpunt, zodat het leuke en originele ‘Monpti’ ook zoveel jaar na dato nog volop weet te amuseren.
Henny Wouters