Monty Python: Almost the Truth – The Lawyers Cut (2009)
Regie: Bill Jones, Alan G. Parker, Benjamin Timlett | 360 minuten | komedie, documentaire | Acteurs: John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones, Michael Palin, Graham Chapman, Carol Cleveland, Julian Doyle, John Goldstone, Olivia Harrison, Neil Innes, Dan Aykroyd, Sanjeev Bhaskar, Russell Brand, Tim Brooke-Taylor, Steve Coogan, Ronnie Corbett, Bruce Dickinson, David Frost, Seth Green, Robert Hewison, Eddie Izzard, Phil Jupitus, Nancy Lewis, Art Mortimer, Michael Parkinson, John Du Prez, David Sherlock, Jimmy Fallon, Hugh M. Hefner, André Jacquemin, Tara Jayn, Simon Pegg, Tim Roth, Brett Schlank
Monty Python. “Er worden nog steeds tv-programma’s met sketches gemaakt, maar geen een waarover we over veertig jaar nog steeds zullen praten.” Zo luidt het commentaar in de laatste aflevering van ‘Monty Pyton. Almost the Truth, The Lawyer’s Cut’. “Monty Python heeft nog steeds de mogelijkheid om ouders en leerkrachten te irriteren, daarom is de serie nog steeds geliefd bij jongeren,” zo vertelt een ander. Een waarheid als een (vliegende) koe. Monty Python’s Flying Circus zette vanaf de jaren zeventig van de vorige eeuw de wereld van de komedie op zijn kop en vermaakt en inspireert tot de dag van vandaag nog steeds. Een retrospectief bij hun veertigjarige jubileum is dus wel op zijn plaats. Alan G. Parker, regisseur van punkdocu’s als ‘Never Mind the Sex Pistols, an Alternative History’ en ‘Who Killed Nancy?’, en zelf obsessief liefhebber van alles wat naar Pythonesque ruikt, kwam met het idee voor de reeks en kreeg gelukkig medewerking van alle – nog levende – leden. Daarnaast wist hij diverse beroemdheden te strikken om ook een duit in het zakje te doen.
In de zesdelige documentaire (elke aflevering duurt zo’n 50 minuten) wordt in chronologische volgorde door de vijf nog in leven zijnde teamleden teruggeblikt. In detail. Ondanks het feit dat zij elk afzonderlijk in beeld worden gebracht, verveelt het ‘talking head’ principe hier totaal niet. Elk van de heren lepelt anekdote na anekdote op met zo’n zichtbare pret, dat je absoluut aangestoken wordt door het Python-virus en je naast de zes uur die je voor deze documentaire uit moet trekken hoogstwaarschijnlijk daarna ook nog tijd vrij moet maken in je agenda voor het (her)kijken van ‘Monty Python and the Holy Grail’, ‘Life of Brian’ en ‘The Meaning of Life’. Of de tv-serie natuurlijk. De ingeschakelde celebrities, zoals Simon Pegg, Russell Brand, Seth Green, Steve Coogan en Dan Aykroyd, steken hun adoratie voor Monty Python niet onder stoelen of banken, maar doen dat erg vermakelijk. Zo wordt een vrij compleet beeld geschetst van de impact die het komedieteam op de entertainmentindustrie en liefhebbers daarvan heeft gehad en nog steeds heeft.
Dat zes zeer uiteenlopende persoonlijkheden zonder vooropgesteld plan zo’n doorslaand succes wisten te krijgen is uniek. Natuurlijk waren er onderling strubbelingen en meningsverschillen, en eerlijk is eerlijk, daarover wordt in ‘Almost the Truth’ niet gezwegen. Dat John en Graham bijvoorbeeld niet al te goed om konden gaan met kritiek op de door hun geschreven niet-zo-grappige-als-de-echt-hilarische sketches. Of over de alcoholverslaving van Graham Chapman, die net op tijd stopte met drinken, anders was hij vast twaalf jaar eerder gestorven (Graham Chapman overleed in 1989 aan kanker – hij was slechts 48 jaar oud). Of de uitspraak dat Eric Idle “alleen maar een liedje schreef voor ‘The Life of Brian’ (“Always look on the bright side of life”) en dat Michael Palin toen hij ‘ja’ zei tegen een eventuele Monty Pythonreünie eigenlijk ‘nee’ bedoelde, maar slechts beleefd was.
Voor de doorgewinterde fan heeft ‘Monty Python: Almost the Truth The Lawyer’s Cut’ niet louter kakelverse beelden in petto. Bij een zo compleet carrièreoverzicht komen immers ook de bekende aspecten aan bod. Dat George Harrison van The Beatles bijvoorbeeld ‘The Life of Brian’ financierde (4 miljoen dollar, hij gaf zijn huis en kantoor in onderpand) omdat hij de film “graag wilde zien” (het duurste bioscoopkaartje ooit!), of dat John Cleese graag de rol van Brian had gespeeld, maar achteraf erg blij is dat Graham Chapman deze rol op zich nam. En de sketches blijven echter leuk – al zie je ze honderd keer. Dat neemt echter niet weg dat deze reeks een must-have en must-see is door de recente interviews, het unieke beeldmateriaal, en de ‘wat doen zij nu’-beelden (Terry Gilliam die bezig is met ‘The Imaginarium of Dr. Parnassus’, Terry Jones en Michael Palin bij Aardman, John Cleese die de stem van Koning Harold in ‘Shrek Forever After’ inspreekt en Eric Idle die een geheel nieuwe draai aan een kerstliedje geeft. De archiefbeelden van Graham Chapman veroorzaken een knoop in je maag en de toespraken op zijn herdenkingsdienst een lach en een traan. Erg amusant zijn de scènes waarin John Cleese en Michael Palin ‘The Life of Brian’ verdedigen in een tv-programma op de BBC. Of je nu een enorme fan bent van Monty Python of slechts lichtelijk geïnteresseerd: deze ultieme – nou ja voorlopig dan – documentairereeks mag je gewoonweg niet missen!
Monica Meijer