Moonlight Mile (2002)
Regie: Brad Silberling | 117 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Jake Gyllenhaal, Dustin Hoffman, Susan Sarandon, Aleksia Landeau, Ellen Pompeo, Richard Messing, Lev Friedman, Bob Clendenin, Jim Fyfe, Mary Ellen Trainor, Holly Hunter, Richard Fancy, Marcia Mitzman Gaven, Careena Melia, Roxanne Hart
‘Moonlight Mile’ is geschreven en geregisseerd door Brad Silberling. Het verhaal van de film is gebaseerd op een gebeurtenis in zijn eigen leven. Terwijl hij in de jaren 80 een relatie had met de actrice Rebecca Schaeffer, werd zij doodgeschoten in haar appartement door een paranoïde fan.
In de film is Diane, de verloofde van de hoofdpersoon Joe (Gyllenhaal), ook net om het leven gekomen. De kwestie of het een ongeluk of moord was, proberen Joe en de ouders van Diane, Ben (Hoffman) en Jojo (Sarandon), uit te vechten in de rechtszaal. Diane werd aangereden door een man, terwijl ze in een restaurant zat. De man had het voorzien op zijn vriendin, de serveerster, die op dat moment Dianes koffie inschonk, maar hij doodt Diane, terwijl zijn vriendin zwaargewond raakt.
De advocate (Hunter) van Joe en Dianes ouders hoopt dat de serveerster tegen haar vriend wil getuigen, zodat ze de doodstraf kan eisen. Ben vindt dit een goed idee en zoekt samen met de advocaat naar meerdere manieren om dit voor elkaar te krijgen, terwijl Jojo bijna walgt van de plastische manier waarop haar man praat over de dood van hun dochter. Joe is verslagen en lijkt het weinig uit te maken wat er met de man gebeurt.
Zo heeft iedereen zijn eigen verwerkingsproces en deze staan centraal in de film. De rollen worden overtuigend en subtiel neergezet door Gyllenhaal, Sarandon en Hofmann. Sarandon zorgt zo nu en dan voor een komische noot als de cynische moeder die genoeg heeft van het medeleven van allerlei mensen. Nonchalant gooit ze alle gekregen zelfhulpboeken over het rouwproces in de open haard en prijst Joes hond omdat hij recht op de jurk van een familielid kotst.
Hoffman is de teruggetrokken vader die begrijpend probeert te zijn naar alle anderen en ondertussen zijn eigen gevoelens achter een gesloten deur zet. Af en toe komen deze op een tragische manier naar buiten als hij zich boos maakt over het feit dat het gebroken raam van het restaurant waar zijn dochter omkwam nog steeds niet is gerepareerd.
Ook Gyllenhaal overtuigt als Joe, een jongen die met zijn verloofde ook zijn beste vriendin is kwijtgeraakt, z’n gevoelens niet goed kwijt kan bij Dianes ouders en daarom troost zoekt bij Bertie (Pompeo), een postkantoormedewerker.
Naast de acteerprestaties, maakt ook het verhaal van de film indruk, aangezien dit goed is uitgewerkt. Hoewel het een zwaar thema als onderwerp heeft, is er een uitgebalanceerde combinatie gemaakt van humor en drama.
De nadruk ligt op het afscheid dat de karakters van een geliefde moeten nemen en de werkelijkheid die, daarmee gepaard, onder ogen gezien moet worden. Als minpunt heeft deze insteek echter wel dat het de film vertraagt. Het verhaal kabbelt een beetje door en de zekere mate van spanning en een keerpunt zorgen er niet voor dat de film de aandacht goed vasthoudt. Dit is het grootste gebrek van de film en zorgt ervoor dat deze niet zo indrukwekkend is geworden als het had kunnen zijn.
Dit gebrek wordt echter gecompenseerd door de sfeervolle scènes en de prachtige soundtrack die gebruikt wordt met verschillende bekende bands uit de jaren 70. Klein minpunt hier is overigens wel dat niet helemaal duidelijk is dat de film zich in de jaren 70 afspeelt en waarom hiervoor is gekozen.
Maar geheel bekeken is ‘Moonlight Mile’ absoluut de moeite waard. Het is een mooi en sfeervol werkje over afscheid, communicatie en het maken van keuzes.
Karin van der Laan