Moonrise Kingdom (2012)
Regie: Wes Anderson | 93 minuten | komedie, drama, romantiek | Acteurs: Edward Norton, Bruce Willis, Bill Murray, Tilda Swinton, Kara Hayward, Jason Schwartzman, Frances McDormand, Harvey Keitel, Jared Gilman, Bob Balaban, Seamus Davey-Fitzpatrick, L.J. Foley, Charlie Kilgore, Jake Ryan, Neal Huff, Gabriel Rush, Tommy Nelson, James Wilcox, Chandler Frantz, Tanner Flood, Lucas Hedges, Wyatt Ralff, Jordan Puzzo, Andreas Sheikh, George J. Vezina, Joshu Meehan
Problematische familieverhoudingen, onmogelijke liefdes, existentiële leegtes; het zijn bekende thema’s in het oeuvre van regisseur Wes Anderson. De eigenzinnige Texaan maakt films waar iedereen een mening over heeft; either you love him or you hate him – een tussenweg is er niet. ‘Moonrise Kingdom’ (2012), een fabel over een kalverliefde tussen twee verloren zielen, is onmiskenbaar een Wes Anderson-film. Het verhaaltje mag dan weinig om het lijf hebben, de wonderlijke wereld waar Anderson zijn kijkers mee naartoe neemt en de zorgvuldigheid waarmee hij die wereld heeft aangekleed hebben iets onmiskenbaar magisch. Uiteraard werkt de regisseur ook nu weer samen met vertrouwde bondgenoten als acteurs Bill Murray en Jason Schwartzman, co-scenarist Roman Coppola, componist Mark Mothersbaugh en cinematograaf Robert Yeoman. Opmerkelijk: van de onvermijdelijke Owen Wilson – samen met Murray zijn trouwste bondgenoot – ontbreekt in ‘Moonrise Kingdom’ ieder spoor.
Niet dat we hem missen, want het zijn in Andersons nieuwste juist de nieuwkomers die schitteren. De hoofdrollen in ‘Moonrise Kingdom’ zijn weggelegd voor de piepjonge Jared Gilman en Kara Hayward, die na een lange briefwisseling besluiten samen weg te lopen, het grote avontuur tegemoet. Voor het zo ver is worden beide eerst op de kenmerkende Anderson-manier voorgesteld aan het publiek. Suzy Bishop (Hayward) woont met haar ouders (Bill Murray en Frances McDormand) en drie onuitstaanbare broertjes in een op een poppenhuis lijkende woning op een afgelegen eiland in de Amerikaanse staat Rhode Island. Het is 1965, Suzy is twaalf en een dromer die zich het liefst afzondert met haar avonturenboeken, haar kat en haar platen van Françoise Hardy. Ook haar verrekijker mag niet ontbreken. Elke dag houdt ze haar brievenbus nauwlettend in de gaten. Zodra de postbode geweest is, rent ze naar buiten om te zien of er een brief van HEM bij zit…
Hij, de eveneens twaalfjarige Sam Shakusky (Gilman), is een weeskind die na de dood van zijn ouders maar niet kan aarden bij zijn pleegfamilie. Een jaar geleden ontmoette hij Suzy bij een voorstelling op het eiland – zij had een rol in het toneelstuk, hij was er als toeschouwer. Een blik en een handvol woorden waren genoeg om te kunnen constateren dat ze elkaars soulmate zijn. Sindsdien schrijven ze elkaar brieven en hebben ze het plan opgevat er samen vandoor te gaan. Op een ochtend weet hij weg te glippen bij de padvinders. Op de afgesproken plek ontmoeten ze elkaar, waarna hun nieuwe leven kan beginnen. Al denken de volwassenen in hun omgeving – Suzy’s ouders, de plaatselijke sheriff Captain Sharp (Bruce Willis) en de nerveuze hopman Randy Ward (Edward Norton) daar anders over: zij beginnen een zoektocht naar de twee weglopers.
Kinderen die zich als volwassenen gedragen en volwassenen die maar niet op willen groeien – het palmares van Wes Anderson zit er vol mee. ‘Moonrise Kingdom’ wijkt ook in die zin niet af van zijn voorgangers. De film heeft naast iets vervreemdends (door de gestileerde setting) en iets droogkomisch, toch zeker ook iets ontroerends. ‘Moonrise Kingdom’ is veruit de liefste film die Anderson ooit maakte. Dat heeft natuurlijk in eerste instantie met de pure en prille romantiek van de twee jonge hoofdpersonen te maken, maar er is meer. Bruce Willis was bijvoorbeeld zelden zo aandoenlijk als we hem hier zien, als de niet al te snuggere maar goedbedoelende sheriff die ingeschakeld wordt om de weglopertjes op te sporen. De melancholie druipt van zijn gezicht af. Overigens geldt dat ook voor de andere volwassenen in de film, ze hebben allemaal iets treurigs. Sam en Suzy zijn intelligent genoeg om zich te realiseren dat ze niet hun ouders achterna willen en dus nu het nog kan hun droom moeten volgen.
Films van Wes Anderson zijn altijd een genot om naar te kijken, alleen al door de tot in de puntjes verzorgde aankleding en de grappige, lieve of maffe details waar het van wemelt. In vrijwel elke scène zit bovendien de nodige symboliek verscholen, die het kijken naar de film nóg leuker maakt. De fantastische cast (naast genoemde namen onder meer ook Bob Balaban als gortdroge verteller en Tilda Swinton als ‘Social Services’ oftewel de sociale dienst) maakt het feestje compleet en de jonge debutanten houden zich kranig staande. ‘Moonrise Kingdom’ is waarschijnlijk, zoals elke Wes Anderson-film – not everyone’s cup of tea, maar de liefhebbers kunnen weer volop genieten van dit enerzijds absurdistische, anderzijds herkenbare moderne escapistische sprookje.
Patricia Smagge
Waardering: 4
Bioscooprelease: 31 mei 2012
DVD- en blu-ray-release: 5 december 2012