Mortal Engines (2018)

Recensie Mortal Engines CinemagazineRegie: Christian Rivers | 128 minuten | actie, avontuur | Acteurs: Hera Hilmar, Hugo Weaving, Jihae, Robert Sheehan, Stephen Lang, Leila George, Frankie Adams, Caren Pistorius, Andrew Lees, Colin Salmon, Ronan Raftery, Joel Tobeck, Patrick Malahide, Sarah Munn, Nathaniel Lees, Stephen Ure, Yoson An, Calum Gittins, Menik Gooneratne, Regé-Jean Page

In ‘Mortal Engines’ trekken zogenaamde roofsteden, bewoond door de laatste resten van de mensheid, door een overwegend verlaten Europa om andere, kleinere steden te kannibaliseren. Voor de gigantische bewegende constructies, door mensenhanden gebouwd op de fundamenten van oude wereldsteden, is het de enige manier om levensvatbaar te blijven. Oorlogen hebben een eind gemaakt aan alle klassieke energievoorzieningen. Door andere steden te veroveren kunnen in ieder geval de vereiste grondstoffen worden gewonnen om, voor het moment, te blijven bestaan.

Het idee van levende steden die alleen door een soort van allesverslindende gentrificatie kunnen voortleven, heeft potentie. De relatie tussen mens en machine, de teloorgang van onze soevereiniteit en het verloren contact met de natuur. Het zijn allen thema’s met de nodige actuele relevantie. In ‘Mortal Engines’ wordt daar echter bar weinig mee gedaan, doordat de film volledig voor de Blockbuster-ervaring gaat.

Visueel spektakel en een eenvoudig plot: dat is in het kort de troefkaart die ‘Mortal Engines’ speelt. Daar is op het eerste gezicht niet heel veel mis mee, mits de uitvoering in orde is. De film, onder leiding van debutant en Peter Jackson-adept Christian Rivers, schiet echter op beide terreinen tekort. ‘Mortal Engines’ is zeker geen lelijke film te noemen. De decors zijn fraai en nodigen uit om verder te kijken. Maar veel tijd krijgt de toeschouwer daar niet voor. Het tempo ligt veelal hoog. Jachtige camerabewegingen, abrupte versnellingen en een onrustig spel met focus leiden uiteindelijk meer af dan dat ze in staat zijn om te betoveren. Op de schaarse momenten dat de film gas terug neemt, is die ruimte er wel. Maar te vaak is het zoeken naar enige houvast. Als een achtbaan die onophoudelijk doorraast.

Ook wat betreft de plot maakt ‘Mortal Engines’ er een rommeltje van. Alleen al in het eerste kwartier van de film worden er pakweg zeven personages geïntroduceerd zonder duidelijk te maken wie belangrijk is en wie niet. Dat resulteert erin dat al die personages op een gepaste afstand blijven. Als na verloop van tijd de ware hoofdpersonages zich toch kenbaar maken, gaat dat niet gepaard met enige poging tot karakterontwikkeling of emotionele betrokkenheid. Individueel gezien is er nauwelijks diepgang. Een jeugdtrauma hier, een zoektocht naar macht daar; meer heeft het niet om het lijf. Sterker nog, de meeste handelingen komen voort uit pure toeval. Doordat karaktermotivaties en logica ontbreken wordt elke noodzaak de kop in gedrukt. De kloof tussen personage en toeschouwer die in de opening tot stand is gekomen, wordt daardoor nooit meer beslecht. Onverschilligheid is het gevolg.

Dat de ontknoping van ‘Mortal Engines’ regelrecht uit de oorspronkelijke Star Wars-trilogie (van meer dan dertig jaar oud) lijkt gekopieerd, maakt de zaken er niet beter op. Voor een film die een geschatte honderd miljoen Amerikaanse dollars te besteden had, is ‘Mortal Engines’ weinig origineel en beklijvend. Wat een verspilling.

Wouter Los

Waardering: 1.5

Bioscooprelease: 6 december 2018
DVD-, blu-ray en 4K UHD-release: 17 april 2019