Mortal Kombat (2021)

Recensie Mortal Kombat CinemagazineRegie: Simon McQuoid | minuten | actie, avontuur | Acteurs: Lewis Tan, Jessica McNamee, Josh Lawson, Joe Taslim, Mehcad Brooks, Matilda Kimber, Laura Brent, Tadanobu Asano, Hiroyuki Sanada, Chin Han, Ludi Lin, Max Huang, Sisi Stringer, Mel Jarnson, Nathan Jones, Daniel Nelson, Ian Streetz, Yukiko Shinohara, Ren Miyagawa, Mia Hall, David Field, Kris McQuade, Angus Sampson, Alice Nassery

De gamefranchise ‘Mortal Kombat’ zag in 1992 het levenslicht en werd zowel in de arcadehallen als op de spelcomputers thuis direct een grote hit. Het concept is vrij simpel: pak een aantal strijders met speciale krachten en laat ze in toernooivorm bloederige een-op-eengevechten uitvoeren. Een krachtmeting eindigt in ‘Mortal Kombat’ altijd met de dood van een van beide protagonisten. De beruchte ‘fatalities’, voor elk personage unieke moves om de tegenstander op weinig zachtzinnige wijze het laatste zetje richting de eeuwige jachtvelden te geven, vormden de hoogtepunten voor de drommen jongeren die zeker in de nineties massaal in de ban waren van de eerste spellen in de inmiddels lange reeks.

In 1995 werd voor het eerst een poging gedaan om het spel te vertalen naar het witte doek. Die eerste film is een beetje een ‘mixed bag’. De prent blijft redelijk in de buurt van het bronmateriaal en herbergt zeker een aantal goed gechoreografeerde actiescènes. De special effects zijn daarentegen niet het je van het (zeker niet als je ze vergelijkt met modernere standaarden) en geven de film – in combinatie met de behoorlijk foute technomuziek – een tamelijk cheesy imago. Bovendien is het geweld behoorlijk afgezwakt als je een vergelijking trekt met de spellen. Toch heeft de film van Paul W.S. Anderson inmiddels een bescheiden cultstatus als een uiterst genietbare ‘guilty pleasure’.

Toch zaten veel fans met smart te wachten op een remake die het nietsontziende en bloederige karakter van de gamefranchise wat meer eer aandoet. Die krijgen ze ruim 25 jaar na het verschijnen van de eerste ‘Mortal Kombat’. De aarde staat inmiddels met 9-0 achter in een interdimensionaal toernooi voor gevechtskunstenaars. Foute boel. Als het namelijk 10-0 wordt, gaat de overwinning naar tegenstander Outworld (de antithese van het aardrijk) en zullen de boosaardige tovenaar Shang Tsung en zijn vreeswekkende discipelen met harde en wrede hand regeren over onze planeet. Daarom gaat de dondergod Raiden op zoek naar strijders die vaardig en sterk genoeg zijn om dit onheilspellende toekomstscenario af te wenden.

De openingsscène van ‘Mortal Kombat’ maakt al grotendeels duidelijk wat je gedurende de rest van de film kunt verwachten: knalharde en ongecensureerde actie. Deze film is lang niet zo braaf en mild als zijn naamgenoot uit 1995. Integendeel, het bloed en de ingewanden vliegen je bij tijd en wijle om de oren. Regisseur Simon McQuoid maakt de belofte waar dat zijn uitvoering ‘net zo gewelddadig en over de top wordt als de games’. De meeste actiescènes, die voor de kenner diverse herkenbare MK-moves bevatten, zien er zowel qua choreografie als GCI prima uit, terwijl het hoge tempo ervoor zorgt dat je na afloop niet het idee hebt dat je zojuist een film van bijna twee uur lang hebt bekeken. Ook een stukje humor mag niet ontbreken. Het komische element komt vooral voor rekening van Josh Lawson, die een aardige vertolking neerzet van de gewetenloze, grofgebekte, sarcastische en cynische huurmoordenaar Kano.

Is ‘Mortal Kombat’ dan de perfecte verfilming van de legendarische gamefranchise? Ondanks dat het een goede poging is, luidt het antwoord op die prangende vraag toch nee. Daarvoor bevat de film net wat te veel schoonheidsfoutjes. Zo zwabbert ‘Mortal Kombat’ qua toon af en toe opzichtig heen en weer tussen bloedserieus en kitscherig. De soundtrack wisselt techno en dubstep af met verfijndere snaarmuziek en schiet alle kanten op. Ook niet alle personages (bijna iedereen uit de eerste game en enkele karakters uit de vervolgspellen duiken op) komen er even goed vanaf. Zo wordt een fanfavoriet als de vierarmige gigant Goro – hier een CGI-creatie in plaats van een animatronic zoals in de eerste ‘Mortal Kombat’ – oneervol afgescheept met een erg kort en tamelijk betekenisloos optreden. Ook de machtige dondergod Lord Raiden mist de x-factor die je van een personage van zijn statuur eigenlijk wel verwacht. De fans van Sub-Zero komen daarentegen wel volop aan hun trekken. De ijskoude ninja is namelijk een van de showstoppers in ‘Mortal Kombat’. Sowieso is de bittere vete tussen hem en Scorpion een van de best uitgewerkte verhaallijnen in de film.

‘Mortal Kombat’ is niets meer of minder dan een genietbare popcornfilm die ondanks wat creatieve vrijheden duidelijk de sfeer ademt van het bronmateriaal. Er valt best het een en ander op de prent aan te merken, maar in grote lijnen leveren de makers wat de fans van de franchise graag willen zien. En niet getreurd als jouw favoriete MK-personage in deze film niet te bewonderen is: het einde hint behoorlijk opzichtig naar een vervolg.

Frank Heinen

Waardering: 3

Digital download-release: 19 mei 2021
VOD-release: 9 juni 2021
DVD-, blu-ray- en 4K UHD-release: 19 juli 2021