Mortal Kombat: Annihilation (1997)

Regie: John R. Leonetti | 93 minuten | actie | Acteurs: Robin Shou, Talisa Soto, Lynn Red Williams, Sandra Hess, James Remar, Litefoot, Brian Thompson, Reiner Schöne, Deron McBee, Chris Conrad, Musetta Vander

‘Mortal Kombat 2’ is het vervolg op Paul Andersons eerste deel uit 1995. De origine van de personages en het verhaal zijn gebaseerd op het populaire videospel van ontwikkelaar Akklaim. Dit vechtspel viel op door de toentertijd enorm gewelddadige beelden. De enorme hoeveelheid bloed die er vloeide in de game, gaf het spel een legendarische status. Hollywoodbonzen roken geld en besloten om er een filmfranchise uit te stampen. Het eerste deel deed het niet slecht aan de (Amerikaanse) kassa’s, het succes gaf de doorslag voor twee vervolgfilms, een tv-serie en een nieuwe lading videospellen.

Hoe dit tweede deel door de kwaliteitscontrole van filmmaatschappij New Line Cinema wist te komen, mag het achtste wereldwonder genoemd worden. ‘Mortal Kombat 2’ verspilt geen moeite aan het verzinnen van een verhaal, hoe dun dan ook. Al vanaf de eerste minuut wordt er gevochten. Een knokpartij is een essentieel onderdeel van ieder zichzelf respecterende actiefilm, maar deze productie ontbeert het zelfs aan een motivatie hoe dun dan ook. De mensen die het videospelletje ooit eens gespeeld hebben, zullen wel enkele personages kennen uit de game. De karakters uit het eerste deel keren wel terug in deze film, maar dan vertolkt door geheel andere acteurs die soms niet eens op hun voorgangers lijken. Zeer vreemd. Enig plot is in ‘Mortal Kombat 2’ net zo schaars als de kleding van de vrouwelijke vechters.

Een film zonder sterk verhaal kan altijd wegkomen door een sterke visuele camouflage, kortom met flitsende special effects kun je minder kritische bezoekers wel overtuigen. Ook aan dit aspect voldoet de film niet. Zelfs ten tijde van de release deden de special effects zeer verouderd aan. Werkelijk alle computergegenereerde trucages zien er nep en gedateerd uit. Dat oude computeranimaties zelfs nu nog kunnen overtuigen, bewijzen films zoals ‘Terminator 2’ (1991) en ‘The Abyss’ (1989). Daarentegen kunnen grote hoeveelheden computergegenereerde beelden onbedoeld ook voor een lach zorgen, dat bewijst deze knokfilm. Overdaad schaadt. De kostuums van de acteurs zijn op het eerste gezicht in een tweedehands winkel gekocht. Felle kleuren met een plasticachtige gloed doen erg goedkoop aan.

Net als op een plot, special effects en kleding is er ook bezuinigd op acteurs. Alleen Robin Shou en Talisa Soto zijn nog vertegenwoordigd in de cast van deze vervolgfilm. De carrières van beide spelers lag voornamelijk in de videotheken, maar met hun deelname aan deze film zijn ze helemaal op een dood spoor beland. Het acteerwerk is van hetzelfde kaliber als de bordkartonnen decors. Gezien de zeer idiote dialogen in deze productie is dat niet eens zo verwonderlijk. Het spel van de gehele cast haalt niet eens het niveau van een figurant in een luiercommercial. Hevig schmierende en over-de-top toneelspel wordt de hele speelduur van de film volgehouden. Robin Shou speelt Lui Kang dan nog redelijk overtuigend. De beste man beheerst de Martial Arts en meer vereist de vertolking van dit eendimensionale personage niet. De actiescènes met Shou erin zijn redelijk goed gedaan, het mooie camerawerk uit dit deel is letterlijk gekopieerd uit de voorganger uit 1995. Wat regisseur Leonetti heeft gedaan tijdens het maken van deze film is onduidelijk. Waarschijnlijk was hij afwezig bij de draaidagen van de film.

Als alle voorwaarden voor een (goede) genrefilm ontbreken wat houdt je dan over? In het geval van ‘Mortal Kombat 2: Annihilation’: pure pulp. De productie is een warrige, anderhalf uur durende videoclip vol lawaai en enig logisch verloop. Toch is de film het bekijken waard. Het razendsnelle tempo en de kitscherige decors zijn ongemaakt grappig. Voor de mensen die met een nostalgisch gevoel aan de game terugdenken is het een feest der herkenning. De gehele entourage van karakters flitst voorbij. De film is zo ontzettend slecht geworden, dat je er in een melige bui toch wel plezier uit kunt halen. ‘Annihilation’ is een film die het maken van pulp tot kunst verheven heeft

Frank v.d. Ven

Waardering: 1.5

Bioscooprelease: 19 februari 1998