Mosquitoman – Mansquito (2005)

Regie: Tibor Takács | 87 minuten | horror, science fiction | Acteurs: Corin Nemec, Musetta Vander, Matt Jordan, Patrick Dreikauss, Jay Benedict, Christa Campbell, Ivo Tonchev, Vladimir Nikolov, Dimiter Spasov, Ivan Urukov, Cara McDermott, Peter Mechkoff, Jonas Talkington, Robert Antista, Velizar Binev, Jonathan Fahn, Georgi Gatzov, Valentin Giasbeily, Svilena Kidess, Hristo Mitzkov, Franklin A. Valette

Deze film is van de hand van regisseur Tibor Takács die meerdere horrorfilms op zijn naam heeft staan. In deze ‘Mosquitoman’ gaat hij vlot van start wanneer we al in de eerste minuten kennismaken met diverse hoofdpersonen, er melding wordt gemaakt van een door muggen overgebracht virus waarmee al honderdduizenden mensen zijn besmet en we kennismaken met een ter dood veroordeelde crimineel waarmee testen worden gedaan om een middel tegen het virus te ontwikkelen. Dezelfde crimineel slaagt er echter in om te ontsnappen met achterlating van de nodige dode slachtoffers. Hij is echter besmet geraakt en de eerste speciale effecten aangaande zijn transformatie naar een reusachtige mug vormen, in combinatie met de actie die vanaf het begin is losgebrand, een veelbelovende inleiding van wat er komen gaat.

In het verdere verloop van dit verhaal valt echter al snel het gebrek aan originaliteit op, evenals de nodige overeenkomsten die er met andere films in dit horrorsubgenre aanwezig zijn. Een laboratorium, wat rondlopende wetenschappers en gezagsdragers en een mislukt experiment. Met de nodige rampzalige gevolgen wanneer iets of iemand in een gemuteerde vorm uit het laboratorium ontsnapt en in de omgeving slachtoffers gaat maken. In de regel komen er dan ook wat standaard personages op de proppen. Zo ook hier. De held is een rechercheur van de afdeling moordzaken en de vrouwelijke heldin is een in het laboratorium werkzame wetenschapster. De schurk in het verhaal is de baas van het laboratorium die illegale experimenten op mensen uit wil voeren en die voorspelbaar genoeg van de ‘mosquitoman’ hardhandig zijn verdiende loon krijgt. Na de kennismaking met de held en de heldin spelen de verdere ontwikkelingen zich voornamelijk rond hen af. Met betrekking tot de liefdesperikelen die tussen hen ontstaan, het politieonderzoek naar de gebeurtenissen in het laboratorium, de traditionele toelichtingen van de wetenschapster over haar onderzoek en het gevaar dat de mosquitoman wel niet vormt… het zal menig kijker maar al te bekend voorkomen en heeft weinig nieuws te bieden. Daarnaast vordert de speurtocht naar de mosquitoman maar langzaam en het voortvarend tempo van de openingsscène wordt ten koste daarvan al snel losgelaten. Tussentijds blijkt dan dat de heldin ook besmet is geraakt waarmee de bezorgdheid van de kijker blijkbaar naar haar uit moet gaan. Door de clichématigheid van het gebeuren en de oppervlakkigheid van de personages zal identificatie en medeleven echter maar deels of amper mogelijk zijn. Ook op de logica van de ontwikkelingen in het verhaal en het gedrag van diverse personages is her en der wel wat aan te merken.

Dat is ook de reden dat een aantal zaken in deze film maar deels werken. Achtervolgingen, confrontaties, actietaferelen van diverse aard….jawel, het dient zich in de loop van het verhaal herhaaldelijk aan, maar de clichématigheid en het gebrek aan logica ondermijnen het een en ander in een aanzienlijke of te grote mate. En juist datgene wat voor de meeste kijkers het meest interessant zal zijn, de mosquitoman zelf, wordt al snel naar de achtergrond gedirigeerd en duikt enkel af en toe kort op om wat slachtoffers te maken. Wel komen de diverse daarmee gepaard gaande speciale effecten geslaagd over. De transformatiebeelden van mens naar muskiet, de manieren waarop de mosquitoman zijn slachtoffers maakt, zijn meer dan manshoge afschrikwekkend uiterlijk…het een en ander is wat dit betreft knap gedaan, temeer daar er zo goed als geen gebruik wordt gemaakt van CGI. Jammer alleen dat er in het grootste deel van deze film relatief weinig gebruik wordt gemaakt van de verschijning en het optreden van de mosquitoman. In het laatste deel van dit verhaal wordt er een inhaalslag gemaakt wanneer de mosquitoman door een wagonlading agenten wordt ingesloten. Een mooie gelegenheid om hem een slachting onder de agenten te laten aanrichten door ze op wrede manieren aan hun einde te helpen. En voor de liefhebbers zijn de nodige actie en bloederige taferelen hier dan ook ruim voorhanden. Schietpartijen, afgeslagen hoofden, ingeslagen schedels, de mug die zijn zuigangel in diverse agenten ramt en andere bloederige praktijken… dit deel van de film zal voor de horrorfan het deel zijn dat het meest in de herinnering zal blijven hangen.

In deze laatste scènes komt duidelijk de twijfelachtigheid van het een en ander nogmaals naar voren wanneer de mosquitoman totaal ongevoelig voor allerlei wapentuig blijkt te zijn. Geweerkogels, vuur, explosies… het deert hem allemaal niet in het minst. Nogal overtrokken, maar goed, met de slachtingen die hij daardoor tenminste kan aanrichten doen we daar niet moeilijk over. Overigens zijn de bloedzuigende activiteiten van de mosquitoman ook wel opmerkelijk te noemen wanneer we weten dat alleen vrouwtjesmuskieten zich met bloed voeden. Toch wel iets dat de vrouwelijke wetenschapper gezien haar overige muskietenkennis had moeten weten.

En het acteerwerk kan dan meestentijds kwalitatief wel in orde zijn, of het ook echt zal aanspreken is de vraag. Voor de mosquitoman zelf zal geen sympathie aanwezig zijn door de wandaden die hij zowel voor als na zijn transformatie op zijn geweten heeft. Ook de held en heldin en daar wat omheen lopende figuren weten niet echt te boeien. Ze komen vooral over als oppervlakkige karakters, hoewel ook de ontwikkelingen in het verhaal de vertolkende acteurs niet al teveel ruimte geven. Mede daardoor is deze ‘Mosquitoman’ een op diverse punten aardig scorende film, die echter op andere terreinen te clichématig, te voorspelbaar en te weinig overtuigend is uitgewerkt. Leuk voor even tussendoor en/of om eens kennis te maken met dit horrorsubgenre, maar bijster veel meer hoeft er niet van verwacht te worden.

Frans Buitendijk