Motel Destino (2024)

Regie: Karim Aïnouz | 115 minuten | drama | Acteurs: Iago Xavier, Nataly Rocha, Fábio Assunção, Renan Capivara, Fabiola Liper, Isabela Catão, Yuri Yamamoto, David Santos, Jupyra Carvalho, Bertrand de Courville, Jan Moreira, Edglê Lima, Katiana Monteiro, Vanessa Cardoso, Adna Oliveira

Als je zin hebt in een avondje vunzig dan is ‘Motel Destino’ van filmmaker Karim Aïnouz dé bestemming. In het noordoostelijk kustgebied van Brazilië maakt de duivelse tweeling lust en moord even fel de dienst uit als het neonlicht dat de nacht oplicht en de verzengende zon de dag verschroeit. Zoals in de geijkte neo noir snakken de hoofpersonages in ‘Motel Destino’ constant naar lucht, net naar dat beetje waar het noodlot niet toeslaat. Of er genoeg ademruimte in de film zit, ligt met name aan de lichaamstemperatuur van de kijker zelf.

Nochtans wilde de 21-jarige Heraldo (Iago Xavier) met zijn broer ontsnappen aan de zelfkant van Brazilië. Eén laatste opdracht voor de louche drugsbazin bij wie ze schulden hebben uitstaan en dan is het vrijheid, blijheid. Heraldo wil werken als automonteur in de grote stad en zijn broer wil terugkeren naar zijn gezinnetje zonder geldzorgen. Die laatste klus loopt natuurlijk gruwelijk mis, niet in de laatste zin omdat Heraldo zich laat verleiden tot een onenightstand. Het is alsof de straffende God toch ergens rondwaart. Na de desastreus verlopen klus kan Heraldo niets anders dan uitwijken naar Motel Destino. In dit sekshotel is geen verlangen te vreemd als je maar genoeg pegels neerlegt voor de beheerders, de onvoorspelbare Elias (Fabio Assunção) en de sensuele Dayana (Nataly Rocha).

Van heersend moraal en smaak trekt regisseur Aïnouz zich bar weinig aan. In welke hoekje van het motel Heraldo ook staat te schrobben, hoor je het gekerm van seks. De jongeman lust er zelf ook wel pap van. Tussen de bedrijven door tuurt baas Elias als een geile geit en opgeluchte voyeur door de luikjes waardoor hij en zijn medewerkers normaal glijmiddel, handdoeken of andere attributen aan de bezoekers doorgeven. Op deze afgetrapte plek gebruiken velen seks als middel om iemand te domineren of te ontwapenen.

Ook beeldend doet ‘Motel Destino’ denken aan vunzige films. Onscherpe beelden met één kleurfilter uit de bewakingscamera’s zijn even belangrijk als uitgekiende composities en longshots. De oude B-films uit Hollywood, waarin genres als de film noir floreerden, komen bovendrijven maar dan in kleur. Die films werden goedkoop en snel gemaakt. Daardoor hadden ze ook de ruimte om bepaalde onderwerpen langs de goede smaak en het censuurapparaat te smokkelen. Of dit echt nodig is wat regisseur Aïnouz wil aanhalen, is maar de vraag. Onderwijl blijven diepere motivaties van personages soms akelig aan het oppervlak glinsteren.

Wat betekenen toch de koortsdromen die Heraldo heeft? Soms is het iets uit het verleden dan weer uit de toekomst. Bijna alle onheilspellend. Eigenlijk weet hij het heel goed: het zijn geesten die hem opjagen die een rekening met hem hebben te vereffenen. Met al zijn gewelddadige en seksuele energie stribbelt hij tegen (de grenzen tussen geweld en seks, beide gestuurd door diepere driften, is een dunne lijn in de film). Echter iets in Heraldo wil die geesten ook best vergezellen. Misschien is het om rust in neonverlichte vergiffenis te vinden.

Roy van Landschoot

Waardering: 3

Bioscooprelease: 3 juli 2025