Mother of Mine – Äideistä parhain (2005)

Regie: Klaus Härö | 105 minuten | drama | Acteurs: Topi Majaniemi, Maria Lundqvist, Marjaana Maijala, Michael Nyqvist, Esko Salminen, Anio-Maija Tikkanen, Kari-Pekka Toivonen, Brasse Brännström, Penny Elvira Loftéen, Leif Andrée, Marie Göranzon, Patrick Henriksen, Maria Langhammer, Marina Motaleff, Åsa Persson, Jukka Puotila, Timo Tuominen, Gustav Wiklund

Het lijkt niet meer zo’n hele prestatie om met je film ergens een prijsje mee te pakken, er zijn zo veel filmfestivals! Ook ‘Mother of Mine’ werd op minder bekende festivals voor verscheidene awards genomineerd en sleepte er een paar in de wacht. Maar hoe ‘makkelijk’ dit tegenwoordig ook is, de film verdient erkenning. Na de kinderfilm ‘Elina’ (2002), die internationaal goed werd ontvangen, is ‘Mother of Mine’ pas Klaus Härö’s tweede lange speelfilm, hoewel ze niet doet vermoeden dat we hier met een vrij jonge en redelijk onervaren regisseur te maken hebben. Integendeel: ‘Mother of Mine’ komt volwassen en geroutineerd over. Soms iets té geroutineerd.

De cast is uitstekend, Michael Nyqvist, die we nog kennen uit het prachtige ‘As It Is in Heaven’ is, in een bescheiden rol als Zweedse pleegvader, weer erg op zijn plek en ook de jonge Eero (Topi Majaniemi ) overtuigt. Maar het is vooral Maria Lundqvist die grote indruk maakt als Eero’s gekwetste nieuwe pleegmoeder. Ze maakt het erg voelbaar hoe ze lijdt onder haar tweestrijd tussen acceptatie en afwijzing van het jongetje dat haar confronteert met een belangrijke traumatische gebeurtenis uit het recente verleden.

Het verhaal gaat over kansen die we krijgen om in het reine te komen met het verleden. En over hoe oorlog levens overhoop haalt en gezinnen uit elkaar rukt, maar dat dit gek genoeg ook positieve kanten heeft. De hoofdpersonen worden nu namelijk gedwongen te ervaren wat écht belangrijk is in hun leven. Zo leren zij in dit geval wat een echte moeder is, namelijk niet alleen iemand die je baart (en van je houdt om dat je nu eenmaal haar kind bent), maar ook vooral iemand die zich voor je openstelt en je onder haar vleugels neemt. Iemand die voor je zorgt tot je voor jezelf kunt zorgen en die dat met overgave doet.

Zoals gezegd heeft de film een volwassen uistraling, maar ze lijdt af en toe onder een overkill aan stijlmiddelen. Alle registers worden open getrokken om verhaal en thema kracht bij te zetten. Kleurgebruik, locaties, sets, camerawerk, alles is zo smaakvol en doordacht, dat het soms iets te veel van het goede is. De muziek bijvoorbeeld, die op zich prachtig is, is bij tijd en wijle wel erg nadrukkelijk aanwezig. De voice-over is ook wat te veel van het goede, sowieso al een discutabel stijlmiddel, dat er soms voor zorgt dat we meer toeschouwer blijven dan dat we het verhaal echt ervaren. Er wordt weinig aan de eigen fantasie over gelaten, wat doet denken aan grote, commerciële Hollywoodprodukties. Het gaat ten koste van de kracht en eigen identiteit van de film.

Voor de rest is ‘Mother of Mine’ gewoon een mooie, warme film. De menselijke emoties, waar het toch om draait in de film, komen goed uit de verf en alles wordt prachtig in beeld gebracht. En ja, natuurlijk valt er altijd wel wat te zeuren. Al met al heeft Klaus Härö met zijn team een mooi staaltje vakmanschap neergezet, die de moeite van het kijken meer dan waard is. ‘Mother of Mine’ is zijn eerste lange speelfilm voor volwassenen en hopelijk niet zijn laatste, want we mogen gerust stellen: Finland heeft er weer een goede regisseur bij, met een mooie nieuwe film. Op naar de Oscars!

Arjen Dijkstra

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 15 maart 2007