Mother’s Day (1980)

Regie: Charles Kaufman | 94 minuten | horror | Acteurs: Nancy Hendrickson, Deborah Luce, Tiana Pierce, Holden McGuire, Billy Ray McQuade, Rose Ross, Robert Collins, Karl Sandys, Marsella Davidson, Kevin Lowe, Scott Lucas, Ed Battle, Robert Carnegie, Silas Davies, Stanley Kaufman, Stanley Knapp

Deze film uit 1980 is er een van het genre waarin een familie psychopaten aan het moorden is geslagen. Het begint vrij onschuldig met beelden van een cursus waarin onder meer over naastenliefde wordt gepraat en een vriendelijke oude dame twee lifters in haar auto meeneemt. De toon van het verhaal verandert echter snel wanneer de oude dame en haar twee opduikende zoons moordlustige gestoorde maniakken blijken te zijn en de twee lifters op gruwelijke wijze afmaken. Dan verplaatst het verhaal zich naar de drie vriendinnen Abbey, Jackie en Trina die een weekendje naar de bossen gaan. En met de traditionele waarschuwingen die de plaatselijke bewoners daar afgeven, zullen al bij voorbaat de nodige vermoedens rijzen met betrekking tot welke kant de verdere ontwikkelingen op zullen gaan.

En dat blijkt te kloppen. Na een weliswaar wat trage start worden de drie vriendinnen gevangen gezet door een paar geestelijk gestoorde rednecks die diep in de bossen wonen. Op commando van hun moeder die haar zoons een ‘respectful life’ wil geven. Alleen blijkt dat in hun gestoorde geesten te bestaan uit het onderwerpen van hun slachtoffers aan verkrachtingen, martelingen en moord. Soortgelijke recepten zijn in tal van horrorfilms al eerder voorgeschoteld en de vraag kan dan ook rijzen in hoeverre deze film nog iets nieuws te bieden heeft.

De conclusie zal al snel luiden dat deze film voor de horrorfan de moeite meer dan waard is. Binnen de budgettaire beperkingen die voor deze productie golden heeft regisseur Kaufman de ontwikkelingen in zijn film geslaagd weergegeven. Komen de diverse wandaden van de gestoorde familie al gruwelijk genoeg over, de manier waarop meerdere ervan in beeld wordt gebracht doet de effectiviteit ervan vergroten. Kaufman zet de camera pal op het een en ander en spaart de kijker niet. Het horrorgehalte wordt nog eens vergroot doordat, overeenkomstig de aanpak in soortgelijke films in dit genre, ook nu de gestoorde daders niet voor rede vatbaar zijn, overduidelijk genoegen scheppen in de martelingen ze uitvoeren en daarnaast ook trots zijn op zowel hun wandaden als op zichzelf. Niet dat de voorgeschotelde gruwelijkheden erg talrijk zijn. Maar datgene wat er van langskomt en de manier waarop het wordt weergegeven is in combinatie met de wanhoop van de slachtoffers genoeg. Het is daarnaast een goede keuze van regisseur Kaufman geweest om de drie vriendinnen aan hun kwelgeesten te laten ontsnappen want het geeft, naast de diverse horrorgeoriënteerde taferelen, de mogelijkheid tot achtervolgingen en confrontaties van diverse aard. In scènes waarbij herhaaldelijk een juiste spanningsopbouw wordt gehanteerd, een juist gebruik van licht en donker – de nachtelijke bossen lenen zich daartoe sowieso al prima voor – wordt gemaakt, en waarin de drie vriendinnen herhaaldelijk alles op alles moeten zetten om op hun vlucht uit handen van hun belagers te blijven.

Ook de nodige speciale effecten komen voorbij, hoewel kwalitatief niet altijd even geslaagd. Met name de onthoofdingscène in het begin van de film laat aan geloofwaardigheid nogal wat te wensen over. Natuurlijk ook veroorzaakt door het lage budget dat voor deze film aanwezig was. Maar veel afbreuk doet het niet aan het horrorgehalte van deze film. Vooral voor de kijkers die weinig of niet bekend zijn met het genre. De kijkers die er wel de nodige ervaring mee hebben zullen herhaaldelijk echter ook een satirische ondertoon in het een en ander herkennen. Door de overtrokkenheid van sommige ontwikkelingen, doordat sommige situaties wat gekunsteld overkomen en door het gebruik van vrolijke hillbillie-deuntjes die diverse gebeurtenissen begeleiden maar niet altijd bij de ontwikkelingen van het ogenblik passen. Met name de horrorkenners zullen de nodige zwarte humor herkennen en het ook weten te waarderen. Reden dan ook dat deze productie op meerdere terreinen werkt en de kijker daarop ook meer dan genoeg te bieden heeft.

Ook hier geldt wel dat achter de geloofwaardigheid van het gebeuren weer wat vraagtekens zijn te plaatsen. In het huis van de gestoorden liggen her en der lichaamsdelen van eerdere slachtoffers, dus blijkbaar hebben ze hun wanpraktijken al tijden uitgevoerd. Iets dat zo onderhand toch wel argwaan had op moeten roepen, ook gezien de onvoorzichtigheid waarmee ze te werk gaan. Hun eenmaal opgesloten slachtoffers houden ze amper in de gaten, reden waarom deze dan ook vrij snel kans zien te ontsnappen. Qua geloofwaardigheid levert dat opnieuw wat vraagtekens op, hoewel het wel past in de satirisch-overtrokken ondertoon die in deze productie aanwezig is. Hetzelfde geldt met betrekking tot de ontwikkelingen die zich in het laatste deel van de film afspelen, wanneer twee van de overlevende vriendinnen op wraak uitgaan. Ietwat te overtrokken en opnieuw met satirische ondertonen, ook door de manieren waarop de schurken van dit verhaal het nodige te incasseren krijgen. Dit is van een minstens zo gruwelijk gehalte als waarmee ze hun slachtoffers behandeld hebben. Iets dat overduidelijk maar al te zeer en ook effectief inspeelt op het rechtvaardigheidsgevoel van de kijker en waar de horrorfan maar ook de horrorleek dan ook niet bepaald veel moeite mee zal hebben.

Keurig acteerwerk van de diverse betrokken. Een glansrol van Rose Ross de als de gestoorde moeder. Vakkundig ondersteund door Billy Ray McQuade en Holden McGuire als haar even gestoorde zoons Addley en Ike die met hun maniakaal en onberekenbaar gedrag een duidelijke en voortdurende dreiging van hun filmpersonages uit laten gaan. Goed werk ook van Nancy Hendrickson, Deborah Luce en Tiana Pierce als de vriendinnen Abbey, Jackie en Trina die als slachtoffers in hun angst, paniek en wanhoop weten te overtuigen. Ook in een later stadium wanneer ze door de wendingen in het verhaal en de satirisch-overtrokken ontwikkelingen hun personages noodgedwongen anders neer moeten zetten. Al met al dan ook een geslaagde horrorfilm van regisseur Kaufman. Een film waarin na de wat trage start de vaart erin blijft en die de aandacht van de kijker verder ook zonder moeite weet vast te houden. Weliswaar niet een film die de beste in zijn soort is, maar voor de liefhebber van het genre qua actie, spanning en horror meer dan genoeg te bieden heeft.

Frans Buitendijk