Moving – Ohikkoshi (1993)

Recensie Moving CinemagazineRegie: Shinji Sômai | 125 minuten | drama | Acteurs: Kiichi Nakai, Junko Sakurada, Tomoko Tabata, Mariko Sudo, Taro Tanaka, Ippei Shigeyama, Nagiko Tôno

Je ouders liggen in scheiding en je bent enig kind. Dit is de wereld van Renko Urushiba (Tomoko Tabata). Hoewel het meisje wanhopig hoopt dat het gezin bij elkaar blijft, hebben vader Kenichi (Kiichi Nakai) en moeder Nazuna (Junko Sakurada) besloten om apart te gaan wonen. Bovendien hebben ze beslist dat Renko bij haar moeder blijft.

Naar aanleiding van de nieuwe status-quo stelt moeder Nazuna nieuwe huisregels op met haar vrolijke en energieke dochter. Het meisje heeft echter moeite met hoe de kaarten geschud zijn na het vertrek van haar vader. Ze mist hem, wil haar ouders herenigen en zet zich steeds vaker af tegen haar moeder die als alleenstaande meer van huis weg is vanwege werk dan voorheen. Daarnaast pesten klasgenoten haar met de scheiding. Renko’s reactie op de verwarring, vereenzaming en pesten is wegrennen.

Ondanks dat het scheidingsdrama van regisseur Shinji Somai in de traditie van Yasujiro Ozu’s familiedrama’s staat, beweegt Somai in vergelijking met Ozu’s minimalistische filmstijl, met de pertinent stilstaande camera vanuit lage hoeken, de camera binnen een scène en is hij absoluut niet vies van de long take. Het resultaat is een levendige en vloeiende beeldtaal die net als het hoofdpersonage constant in beweging is om haar unieke plek in de wereld uit te houwen.

Op het eerste gezicht heeft de kijker met een zeer gedegen coming-of-age-drama te maken en toont regisseur Somai een scherp oog voor details in de natuurlijke habitat van kinderen in een crisis. Maar op een slinkse wijze pleegt de regisseur een coup en transformeert de film in iets anders, geheimzinniger. Stapsgewijs verlaat ‘Moving’ de sociaal-realistische inborst, met een brede glimlach en een traan, voor een meer droomachtige benadering van Renko’s crisis. Hierbij helpen de prachtig uitspeelde longtakes als geen ander. Die slepen je op gevoelige wijze in de gebroken wereld van het gezin en vertalen het onvoorspelbare innerlijk van het meisje op krachtige wijze naar het grote doek.

Na deze tour de force gezien te hebben snap je waarom onder meer Hirokazu Kore-eda (‘Broker’, 2022, en ‘Monster’, 2023) en Ryusuke Hamaguchi (‘Drive My Car’, 2021) het veelkleurige ‘Moving’ en ander werk van Somai zo bewonderen.

Roy van Landschoot

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 30 mei 2024