Mr. Deeds (2002)

Regie: Steven Brill | 93 minuten | komedie | Acteurs: Adam Sandler, Winona Ryder, John Turturro, Allen Covert, Peter Gallagher, Jared Harris, Erick Avari, Peter Dante, Conchata Ferrell, Harve Presnell, Steve Buscemi, Blake Clark, John McEnroe, J.B. Smoove, Tom McNulty, Buddy Bolton, Angelito Bautista, Scott Thompson Baker, Robert Frank Telfer

Men neme een filmklassieker, pimpt het script hier, maakt wat wijzigingen daar, en voilà, een ‘nieuwe’ film is geboren. Ook ‘Mr. Deeds’, een Adam Sandler-vehikel uit 2002, is volgens deze receptuur vervaardigd. De geleende klassieker in kwestie was ‘Mr. Deeds Goes to Town’, een film uit 1936 van Frank Capra (bij de meeste mensen waarschijnlijk bekend als de regisseur van de kerstklassieker ‘It’s a Wonderful Life’), met in de hoofdrollen Gary Cooper en Jean Arthur.

‘Mr. Deeds’ vertelt het verhaal van Longfellow Deeds (Adam Sandler), een goedaardige vrijgezel die een simpel leven leidt in het kleine dorpje Mandrake Falls. Deeds’ hobby is het schrijven van gedichten, en zijn grootste wens is dat Hallmark zijn versjes ooit op hun wenskaarten zal afdrukken. Juist deze man, die niet veel nodig heeft om gelukkig te zijn, blijkt veertig biljoen dollar te hebben geërfd van zijn oom. Deeds moet naar New York komen om wat zaakjes op orde te stellen, en loopt daar de knappe Pam Dawson (Winona Ryder) tegen het lijf. Deeds wordt op slag verliefd.  Wat hij niet weet, is dat zij Babe Bennett, televisieverslaggeefster is, en alleen met hem aanpapt om zoveel mogelijk primeurs uit te kunnen zenden. Naarmate Babe Deeds beter leert kennen, is zij echter niet meer zo zeker van haar plan.

De makers van ‘Mr. Deeds’ vonden de basis van Capra’s film nog steeds actueel en verfrissend, doch te ‘populistisch’ voor de 21ste eeuw. Ook de thematiek en het komische genre van het origineel  dat ten tijde van de grote depressie was gefilmd, werd ongeschikt geacht voor het hedendaagse publiek. Screwball comedy, een genre dat inderdaad  – helaas! – uit de mode is geraakt, wordt anno 2002 door regisseur Steven Brill vertaald naar onderbroekenlol. Zo vond Brill dat Deeds’ butler een voetenfetisj moest hebben, en het ook een aanvulling op het script was om Deeds de grafkist van zijn oom te laten openen en met katten te smijten (geen zorgen, de dieren komen ook weer op hun pootjes terecht).

Dit betekent overigens niet dat er helemaal geen grappige momenten in ‘Mr. Deeds’ zitten. De leukere stukjes zijn voornamelijk te danken aan de bijrollen, zoals liftbediende Reuben, gespeeld door J.B. Smoove (“So how’s the elevator business treating you, Reuben?” “Oh, it has its ups and downs”).  Erick Avari is leuk als Cecil Anderson, de iets minder berekenende helft van het duo met snode plannen omtrent Deeds en zijn fortuin. Ook John Turturro is niet slecht als Deeds’ butler.
Winona Ryders acteerwerk is niet erg overtuigend. Ook aan de chemie die haar voorgangster Jean Arthur met tegenspeler Cooper had, kan Ryder nog een puntje zuigen. Met het gebrek aan vuurwerk tussen de twee protagonisten wordt ook gelijk één van de belangrijkste plotwendingen totaal ongeloofwaardig.

En Adam Sandler als Deeds… tsja. Waar Gary Cooper op subtiele wijze de nobele goedzak neerzet die toch niet zo naïef en eigenaardig is als hij op het eerste gezicht lijkt, daar maakt Sandler (met tenenkrommend accent) van Deeds een infantiele dorpsgek.
Goed, het origineel, ‘Mr. Deeds Goes to Town’, is inderdaad niet los te zien van de historische context. De  gevolgen van de economische crisis (hongersnood, werkloosheid) ten tijde van het interbellum worden duidelijk in beeld gebracht.  Bepaalde kwesties zijn niet meer aan de orde. De film is zwart-wit. Maar is dit alles storend? Nee. Capra’s werk is, in tegenstelling tot de remake, zowel intelligent als grappig en ademt maatschappijkritiek.

Degenen die fan zijn van Sandler, Ryder of één van de andere acteurs, zullen ‘Mr. Deeds’ wel kunnen waarderen. Ieder ander die de plot van deze film leuk vindt klinken, maar méér wil zien dan veel flauwe grappen, kan beter het origineel gaan kijken. Want die is, ruim zeven decennia later, nog steeds de moeite waard.

Loes van Iperen

Waardering: 1.5

Bioscooprelease: 28 november 2002