Mr. Devious: My Life (2006)

Regie: John W. Fredericks | 73 minuten | muziek, documentaire | Met: Mario van Rooy, Natalie van Rooy, John W. Fredericks, Adam Haupt, Andrew Makkinga, Bradley B-Wize Williams, Bradley Franke, Charlton George, Craig Strategist Mathews, Danny Stolker, Delinquent and Mark, Denzil DukieSwartz, Denzil Pietersen, Deon Jacobs, DJ Ready D, Dwayne Mr Mercy Jacobs, Elizabeth van Rooy, Gertrude van Rooy, Glen Faria, Heidi Labato, Janine van Rooy, Jermaine van Rooy, Jeroen Tiems, Josephine Joseph, Khaya and Donnie, Mark Tricks Heuvel, Martin Fienies, Michael van Rooy, Mudather Davids, Niel Delmont Petrus, Nigel Carelse, Ricardo Ace Roman, Roger Hamma Heunis, Rozell Williams, Sandra Matthys, Shaheen, Ariefdien, Shameema Williams, Shamiel X Adams, Stanton Fredericks, Tazwil Steyn, Thomas Gesthuizen, Valda Lucas, Victor Jantjies, Victor Vroegindeweij, Yehudi van de Pol

In ‘Mr. Devious: My Life’, een documentaire gemaakt door vriend en regisseur John W. Fredericks, maken we kennis met de verschillende kanten van Mario van Rooy, beter bekend onder zijn artiestennaam Mr. Devious (the first). Zo ontmoeten we de trotse echtgenoot en vader, maar ook de altijd strijdbare muzikant, die vecht voor een betere wereld voor iedereen om hem heen, maar vooral voor zijn familie. Zijn familie dient als inspiratiebron, maar ook als veilige thuishaven in de allesbehalve veilige omgeving. In tijden van globalisering, AIDS en sociale onrechtvaardigheid is het moeilijk om in de zogenaamde townships het hoofd boven water te houden.

Mario ondervindt dit aan den lijve en belandt zelf bijna in het criminele circuit, maar besluit zijn woede en agressie te uiten in hiphopteksten. Hij weet zo een grote groep jongeren en volwassenen te bereiken. Zijn hiphoptalent wordt uitgebreid in beeld gebracht met live-optredens of jamsessies met collega-muzikanten waarbij de creativiteit van het doek spat. Ook zijn inzet in gevangenissen en publieke optredens om jongeren op het rechte pad te krijgen (of houden) zien we veelvuldig, maar hoe en waarom hijzelf bijna ten onder is gegaan, wordt jammer genoeg in het midden gelaten. Ook zijn vroege jeugd en de relatie met zijn ouders wordt overgeslagen.

John W. Fredericks legt met de documentaire de nadruk op de muzikale kwaliteiten van Mr. Devious en het lijkt of hij de activist meer links laat liggen. Het uitgangspunt dat de muziek de boodschap overbrengt, wordt teniet gedaan omdat de kijker moet luisteren naar teksten, die niet of sporadisch ondertiteld (of vertaald) zijn. Of waarvan in een aantal gevallen zelfs de ondertiteling (vertaling) slechts bij benadering juist is.

Een ander minpunt is het feit dat bijvoorbeeld de globalisering enkel en alleen in beeld wordt gebracht met een shot van een billboard van Coca Cola en een McDonalds restaurant. Geen uitleg over de gevolgen of problemen die het met zich meebrengt. Ook een uitleg hoe Mario daar zelf tegenaan kijkt ontbreekt. Aangezien de filmmaker het nalaat om onder meer dieper op dit soort zaken in te gaan, komt de documentaire chaotisch over. Ook de volgorde van shots draagt hieraan bij. Neem bijvoorbeeld de scènes na het moment in de film, waarin Mario van Rooy is overleden. Het lijkt alsof de filmmaker daarna de rode draad is kwijtgeraakt. Het is wel informatief, maar het past niet in de lijn van de rest van de film.

De documentaire geeft wel een erg mooi beeld van de muzikale kwaliteiten van een uiterst getalenteerde en creatieve hiphop artiest, maar jammer genoeg worden de andere kanten onvoldoende uitgelicht.

Lodi Meijer