Muis (2017)

Recensie Muis CinemagazineRegie: Christianne Altena | 10 minuten | korte film | Acteurs: Kyra Verschuure, Tom Hattink, Silvana Durdevic, Robin Groeneveld

Beeldend kunstenares en regisseuse in opleiding Christianne Altena is van Zeeuwse komaf en volgt, vanwege haar belangstelling in film, een studie aan de Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen. In 2016 heeft zij, tezamen met Dirk Elsen, een assisterende regierol op zich genomen voor de korte film ‘Kerst met Guus’ van Lennart Gosman. Een jaar later zet ze de samenwerking met Gosman (ditmaal als cameraman) voort. Dieren vormen in veel van Altena’s werken een inspiratiebron en zoals de titel al doet vermoeden is dat in haar nieuwste studieproject ook het geval. ‘Muis’ is op de 19e editie van het internationale filmfestival Film by the Sea in première gegaan, wat voor velen een uitgelezen kans is om zijn of haar passie voor film(regie) met een groter publiek te delen.

Katja (Kyra Verschuure) gaat samen met haar papa (Tom Hattink) en zijn nieuwe vriendin (Silvana Derdevic) erop uit. Dat Katja nog erg moet wennen aan de situatie dat haar vader niet meer samen is met moederlief en het feit dat de aandacht niet langer alleen op haar gevestigd is, blijkt uit haar gedachten die met behulp van een voice-over kenbaar worden gemaakt. Het enige dat vertrouwd voelt is haar knuffel muis, een zacht uitziend kroeltje met een geinig snuitje. Eenmaal in een Frans hotel brengt muis haar echter op ‘stoute’ ideeën. Zo stapt ze ‘s avonds, op aandringen van muis, de hotelkamer binnen wanneer de twee tortelduifjes aan het viezelevozelen zijn. Als de zogenaamde slechte invloed van muis lijkt toe te nemen, neemt Katja een kinderlijk wijs besluit.

Subtiel maar opvallend genoeg bevat vrijwel iedere scène een object van Mickey Mouse, ook wel kindervriend der kindervrienden, waardoor het contrast tussen lieve en stoute muis enigszins wordt vergroot. Katja geeft haar knuffel de schuld waardoor de onschuld van een kind in stand blijft. Het volwassen acteerwerk is niet al te best, eerder wat gekunsteld, en wat een liefdevolle band tussen vader en dochter zou moeten zijn komt niet heel sterk of geloofwaardig over. Een verhaaltje vertellen in nog geen tien minuten is een uitdaging, maar Altena maakt verstandig gebruik van zwarte overgangen om tijd te overbruggen en iedere scène van een nieuw klein avontuurtje te voorzien. Altena laat zien dat ze de kunst van het filmmaken begrijpt, maar in ‘Muis’ is het verzonnen verhaal creatiever dan de vertaling ervan naar beeld.

Maartje Hopmans

Waardering: 2