Murder by Numbers (2002)
Regie: Barbet Schroeder | 120 minuten | thriller | Acteurs: Sandra Bullock, Ryan Gosling, Michael Pitt, Ben Chaplin, Agnes Bruckner, Chris Penn, Michael Samluk, Tom Verica
Arme Sandra Bullock. Het meiske is veroordeeld tot de romantische komedie. Een uitstapje naar een ander genre wordt genadeloos afgestraft door pers en publiek. En na het zien van ‘Murder by Numbers’ zal het je snel duidelijk worden dat dat terecht is.
‘Murder by Numbers’ begint met een moord. Een meisje is op een gruwelijke manier om het leven gebracht. Het is aan de stugge politieagente Cassie Mayweather (Bullock) en haar sullige partner (Ben Chapman) om de zaak op te lossen. Ondertussen vieren de daders de in hun ogen perfecte moord.
Het verhaaltje hangt van clichés aan elkaar. De politieagente met een verleden, de slechte relatie tussen twee partners en intens gemene tieners: vrij standaard kost die je al in talloze films voorbij hebt zien komen. Maakt niet uit, zolang de film maar spannend of boeiend is. Helaas mist ‘Murder by Numbers’ een spanningsboog en interessante personages.
Het personage dat Bullock neerzet is absoluut niet sympathiek. Mayweather is een harde, narcistische vrouw die het liefst hard tegen alles en iedereen schopt. Ook de ‘verklaring’ van Mayweathers’ gedrag blijft vaag.
Bullock mist het talent om haar karakter op een bevredigende manier uit te diepen. Ze heeft een te lieve uitstraling en overtuigt geen moment.
Bullock vertrouwt teveel op haar geijkte maniertjes. Zo kijkt ze om de haverklap met haar Bambi-oogjes in de camera. Het werkt vertederend, maar niet op de goede manier. Ook komt de praatzieke Cassie over als een willekeurig personage uit Bullock’s eerdere films. Je raadt het al: de romantische komedie. Als actrice is Bullock bijzonder beperkt. Ze speelt voornamelijk zichzelf. Een lief meisje dat je zo tegen kan komen in de supermarkt. In een komedie werkt dat goed, maar in een thriller pakt dat toch iets minder goed uit.
Chapman speelt dan weer goed. Hij zet op een overtuigende manier een leergierige agent neer die zich bekommert om zijn partner. Het beste acteerwerk komt echter van Ryan Gosling. Op een erg naturelle manier zet hij een afstandelijke tiener neer die hunkert naar vriendschap. Er broeit iets onder de oppervlakte en dat maakt Goslings personage zo boeiend. Jammer genoeg is hij niet vaak in beeld.
Het grootste manco aan de film is de slechte verhaalopbouw. Als regisseur Barbet Schroeder gekozen had voor een suspence-achtige opbouw dan had de film misschien nog wat spanning kunnen hebben. Schroeder heeft het heel anders aangepakt. Als ‘Murder by Numbers’ amper een half uurtje op gang is wordt al verraden wie de daders zijn. Het gevolg is dat het nooit spannend of meeslepend wordt. De daders zijn bekend en de personages komen nooit van de grond.
Zowel als thriller als drama is ‘Murder by Numbers’ mislukt. Een dappere poging van Bullock om haar brave imago van zich af te gooien, maar helaas blijft het daarbij.
Frank v.d. Ven
Waardering: 2
Bioscooprelease: 11 juli 2002