My Architect (2003)
Regie: Nathaniel Kahn | 116 minuten | drama, documentaire
Louis I. Kahn was een van de meest invloedrijke Amerikaanse architecten van de twintigste eeuw en werd in één adem genoemd met Frank Lloyd Wright, Le Corbusier en Mies van der Rohe. Er zijn echter een paar dramatische verschillen tussen Kahn en zijn tijdgenoten. Het eerste onderscheid is dat Kahn weliswaar een inspirerend architect was, maar eigenlijk weinig heeft kunnen bouwen en zelfs eindigde aan de bedelstaf. Het tweede onderscheid is dat Kahn, naar later bleek, naast zijn huwelijk nog zeker twee andere huishoudens met kinderen had. Een portret van zo’n man is natuurlijk heel intrigerend en daarom kreeg de documentaire vorig jaar in Hollywood een Oscarnominatie voor Beste Documentaire.
Theater- en filmmaker Nathaniel Kahn was één van de onwettige kinderen van Kahn. In deze film maakt hij een zoektocht naar de waarheid achter het leven en werk van zijn vader. Nathaniel ordende zijn ontdekkingen precies in de volgorde zoals hij ze aantrof. Aldus ontstaat er geen achteraf geconstrueerd en kloppend verhaal, maar wordt de kijker meegezogen in de ene openbaring na de andere, waarbij ontdekkingen elkaar soms onderling tegenspreken of eerdere delen van de film opeens in een heel andere daglicht zetten.
Met bijna twee uur lengte is de documentaire hier en daar wat breedsprakig. Nogal wat aandacht gaat uit naar de maker van de film zelf, dus toch een ego-document waarvan er de laatste jaren meer zijn gemaakt. Nathaniel Kahn manipuleert soms ook de gevoelens van de mensen die ooit met zijn vader bevriend waren geweest. Het effect daarvan (tranen) is boeiend materiaal voor de kijker, maar wekt tegelijk ook gêne. Aan de andere kant biedt ‘My Architect’ veel prachtig gefilmde impressies van de gebouwen die Kahn ooit heeft ontworpen, met de parlementsgebouwen van Bangladesh als mystiek en ontzagwekkend sluitstuk.
De vele interviews met collega-architecten, zijn geheime vrouwen of vrienden zijn soms hilarisch of ontroerend. Buitengewoon ontwapenend zijn de schaarse beelden van lezingen die Kahn zelf ooit heeft gegeven. De beroemde architect Louis Kahn stierf als een berooid man, eenzaam in het herentoilet van een station. Maar met dit portret door zijn bastaardzoon heeft hij op liefdevolle wijze een nieuwe, levendige plek in de geschiedenis gekregen.
Endre Timar
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 24 februari 2005