My Bloody Valentine (2009)

Regie: Patrick Lussier | 101 minuten | horror, thriller | Acteurs: Jensen Ackles, Jaime King, Kerr Smith, Betsy Blue, Edi Gathegi, Tom Atkins, Kevin Tighe, Megan Boone, Karen Baum, Joy de la Paz, Marc Macaulay, Todd Farmer, Jeff Hochendoner, Bingo O’Malley, Liam Rhodes, Michael McKee, Andrew Larson, Jarrod DiGiorgi, Selene Luna, Cherie McClain, Richard John Walters, David Whalen, Denise Dal Vera, Sam Nicotero, Tim Hartman, Ruth Flaherty, Annie Kitral, Jerry Johnston, Rita Gregory, Brandi Engel, Mightie Louis Greenberg

Vroeger was 3D niet veel meer dan een foefje waar je schele koppijn van kreeg, maar de laatste jaren heeft de technologie een grote vlucht genomen. Het rood/groene brilletje heeft plaatsgemaakt voor een gepolariseerde bril die de meest verbluffende effecten op je af laat komen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat steeds meer films in 3D verschijnen. Nu home cinema-systemen de bioscoopbeleving nabootsen en het steeds meer moeite kost om konten op het pluche te krijgen, doen filmproducenten een beroep op de derde dimensie om het publiek de filmzaal in te lokken.

In geen ander genre komt 3D zo goed tot zijn recht als in horror. Het visuele aspect speelt van oudsher een belangrijke rol in slachtfilms; niet voor niets omschrijven de Engelsen bloederige scènes vaak als graphic. Graphic is ‘My Bloody Valentine’ zeker. De film maakt gebruik van de laatste snufjes op 3D-gebied en het resultaat mag er zijn. Hoewel overgangen tussen dichtbij en veraf soms nog niet helemaal naadloos verlopen, word je als nooit tevoren meegezogen in de setting. De bloedspetters vliegen je om de oren en de mijngangen waarin het verhaal zich grotendeels afspeelt geven een ongekende dieptewerking.

Natuurlijk wordt de kwaliteit van een film niet bepaald door de beelden alleen. Als horrorfilm an sich biedt ‘My Bloody Valentine’ weliswaar weinig verrassingen, maar hij doet wel wat hij belooft. De titel dekt de lading. Er is liefde, er is bloed en er zijn uitgerukte harten. Voor de liefhebbers van gore valt er dus genoeg te genieten. Je zou zeggen dat er maar één manier is om iemand om zeep te helpen met een pikhouweel, maar de man achter het mijnwerkersmasker geeft op dit gebied blijk van grote creativiteit. En doordat de personages allemaal wat bagage meekrijgen, interesseert het je ook echt wat er met ze gebeurt.

Jensen Ackles (Dean Winchester uit de serie “Supernatural”) doet het aardig als hoofdrolspeler, al is het jammer dat het scenario hem geen gelegenheid biedt om zijn talent voor comedy te etaleren. Waar de eenzelvige Tom Hanniger zwijgt, zou Dean Winchester wel een oneliner paraat gehad hebben. Maar helaas. ‘My Bloody Valentine’ moet het vooral hebben van visuele humor. Met name de scène waarin de moordenaar een poedelnaakte dame-op-hakken te grazen neemt werkt op de lachspieren. Chapeau voor Betsy Rue: er zijn maar weinig actrices die in deze omstandigheden waardigheid kunnen uitstralen, maar zij flikt het ‘em. You go girl!

En dan de ontknoping. Die zie je aankomen, of niet. Als je er later over nadenkt kom je tot de conclusie dat de scenarioschrijvers een beetje vals gespeeld hebben. De truc is om je daar niet te veel van aan te trekken. In horror gaat het niet zozeer om wie de dader is, maar om wat hij met zijn slachtoffers uitspookt. ‘My Bloody Valentine 3D’ is gewoon een lekkere, ambachtelijke slasher met mooie mensen die driedimensionaal aan hun eind komen. Geef je je daaraan over, dan zit je gebeiteld.

Paula Koopmans

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 12 maart 2009