My Daughter – Lifadiande Nüer (2009)

Regie: Charlotte Lim | 76 minuten | drama | Acteurs: Thian See Chua, Fooi Mun Lai, Wen Haur Lam    

In samenwerking met het Hubert Bals Fonds (Internationaal Filmfestival Rotterdam) werd de Maleisische film ‘My Daughter’ gerealiseerd. De productie werd volledig opgenomen in de historische plaats Malakka waar de filmmaakster opgroeide, waarbij het toeristische deel vakkundig buiten beeld is gehouden.

Faye en haar moeder hebben alleen elkaar maar in plaats van dat moeder verantwoordelijk is voor haar dochter, is het precies andersom. Faye’s moeder komt aan het eind van de dag dronken thuis en laat zich in met foute vriendjes. Dit heeft een nogal ongemakkelijke relatie tussen moeder en dochter tot gevolg. Is de familiaire band sterk genoeg om Faye en haar moeder bij elkaar te houden?

‘My Daughter’ van de Maleisische regisseur Charlotte Lim leunt puur op de cinematografie, en eerlijk gezegd is deze niet altijd even bijzonder. Er zitten wel degelijk prachtige scènes in, zoals de prachtige compositie van een schildpad die stilzit op de houten vloer, maar het is hoofdzakelijk kil en saai. Dezelfde schildpad is ook verantwoordelijk voor de grootste actiescène. Hij wordt namelijk een keer ‘ruw’ weggeschopt. Actiescène? Dat is wel het grootste taboewoord dat je in ‘My Daughter’ mag gebruiken. Dit hoeft niet erg te zijn, maar alleen het blijkt maar weer eens hoe lastig het is om puur uit beelden een interessante film te produceren. Een Wong-Kar Wai (‘In the Mood for Love’) of Tarkovsky (‘Solyaris’) ligt niet in iedereen verscholen.

De relatie tussen moeder en dochter wordt getoond in beelden, en dan vooral in gezichtsuitdrukkingen. Toch blijft het wat koel, een explosie van emotie zit er niet in waardoor het allemaal nogal vlak blijft en de relatie nooit invoelbaar wordt gemaakt. Dit neemt niet weg dat de acteerprestaties degelijk zijn, maar het samenspel mist een vleugje magie. Hoe ver de wereld van Faye en haar moeder ook uit elkaar liggen, het blijven moeder en dochter. Deze onzichtbare band had wel iets sterker gemogen, nu verzandt het in stille blikken die de film niet kunnen dragen.

‘My Daughter’ is helaas geen onvergetelijk werk. Het verhaal kabbelt voort zonder dat er een duidelijke lijn inzit. Ook het ontbreken van een of andere climax is hier debet aan. Filmproducties uit de onbekendere filmlanden kunnen alleen maar worden toegejuicht, maar tegelijk wordt het pijnlijk duidelijk dat er nog genoeg valt te leren.

Meinte van Egmond