My Life Without Me (2003)

Regie: Isabel Coixet | 106 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Sarah Polley, Amanda Plummer, Scott Speedman, Leonor Watling, Deborah Harry, Maria de Medeiros, Mark Ruffalo, Julian Richings, Kenya Jo Kennedy, Jessica Amlee, Ether García, Camille Martinez, María Cami

‘My Life Without Me’ start vanuit een origineel idee over de omgang met een zwaar onderwerp. Een jonge Canadese vrouw met terminale kanker (Sarah Polley; ‘The Sweet Hereafter’) besluit haar moeder bij wie ze inwoont (Deborah Harry), haar echtgenoot (Scott Speedman) en twee kleine kinderen niet in te lichten over de onheilstijding, het feit dat haar nog maar enkele maanden rest. De 23-jarige Ann besluit simpelweg tot het afronden van haar leven: zij zoekt een nieuwe moeder voor haar gezin, spreekt bandjes in voor de nabestaanden en bezoekt haar vader in de gevangenis.
Ann heeft nog een liefdesaffaire met een onbekende (Mark Ruffalo), veinst bloedarmoede en dan is het boek uit.

De kijker wordt een dramatische aftakeling van het sterk vertolkte hoofdpersonage bespaard, waardoor de film meer over intieme relaties  – en in het specifiek over vreemdgaan, lijkt te handelen dan over de omgang met een dodelijke ziekte. De sfeer is onderkoeld en telt enkele droogkomische momenten, zoals we die kennen uit films als ‘Wilbur Wants to Kill Himself’, waarin een ander zwaar onderwerp een ontnuchterende draai krijgt. De gesprekken van Ann met haar arts (Julian Richings) zijn kort maar mooi, brevetjes van onvermogen van beide kanten die niettemin een lichte toon houden. Sarah Polley weet de aandacht van de kijker vast te grijpen. Zij draagt de film, en vindt de juiste balans tussen dood en levenslust. Toch klikt het geheel niet helemaal.

Het programma zoals hierboven beschreven wordt gedisciplineerd afgewerkt; toch blijft ‘My Life Without Me’ een eendimensionale vingeroefening in film. Eendimensionaal omdat alleen Ann genoeg aandacht van de kijker krijgt door het perspectief van de makers, en vingeroefening omdat de puzzelstukjes net iets te eenvoudig in elkaar vallen. Ann zou iedere kijker kunnen én moeten beroeren; wellicht ware het beter geweest had regisseur Isabel Coixet een sterk tweede hoofdpersonage gezocht. Met deze cast was dat vast gelukt – bijvoorbeeld als een van de dierbaren ergens lucht van had gekregen of echtgenoot Don zelf misschien plannen had getoond het gezin te verlaten. Zo’n dramatische ingreep had volstaan om dit ‘portret’ te verbreden en te verdiepen.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3

Bioscooprelease: 2 oktober 2003