My Super Ex-Girlfriend (2006)

Regie: Ivan Reitman | 95 minuten | komedie, romantiek, fantasie | Acteurs: Uma Thurman, Luke Wilson, Rainn Wilson, Anna Faris, Eddie Izzard, Stelio Savante, Mike Iorio, Mark Consuelos, Wanda Sykes, Margaret Anne Florence, Eva Veronika, Lawrence Feeney, Lou Bonacki, Jeff Norris, Greg Northrop, Catherine Reitman, Fallon Brooking, Richard Brevard, Ron Moreno, Peter Patrikios, Santos, Tara Thompson, Kevin Townley, Lillian Lynn, Richie Rich, Emily Girvin, Clem Cheung, Angel Sing, Ben Wang, Marcus Collins, Edwin Freeman, Andrew Ginsburg, Ryan Maloney, Jennifer Merrill

Er is (toevallig?) voor gekozen de film ‘My Super Ex-Girlfriend’ haast tegelijk uit te brengen als die ene grote langverwachte superheldenfilm ‘Superman Returns’. Dat mag onverstandig lijken, ware het niet dat ‘My Super Ex-Girlfriend’ zich richt op een totaal ander publiek. Het is dan ook meer een romantische komedie, gepeperd met wat bovennatuurlijke krachten om net-even-anders-dan-anders te zijn.

Het concept van de film is origineel en veelbelovend: man date superheldin, man dumpt superheldin en superheldin neemt vervolgens wraak op man door middel van haar superkrachten. Aan Luke Wilson (‘Matt Saunders’) de twijfelachtige eer de zoete wraak van Uma Thurman (‘Jenny/G-Girl’) te ondergaan. Net als broer Owen Wilson is Luke inmiddels bijna niet meer weg te denken uit (romantische) komedies. Ook dit maal speelt hij het weer klaar voor een lach te zorgen, al ligt het er soms net iets te dik bovenop. Matt Saunders is een sullige, beetje onopvallende architect, die in de eerste instantie zelfs nog wordt afgewezen door de mooie Jenny Johnson (Uma Thurman), maar uiteindelijk scoort hij toch die date. Matt, die een verleden heeft met knettergekke ex-vriendinnen, merkt al gauw dat Jenny niet alleen mooi is, maar ook nog eens een neurotische, jaloerse control-freak. Oh ja, en haar alter ego is de superheldin G-Girl, een groot geheim dat hij onder geen beding mag verklappen aan derden. Dat is in het begin nog makkelijk te doen, maar wanneer hij Jenny, aka G-Girl, dumpt krijgt hij het een stuk moeilijker met het verklaren van vreemde gebeurtenissen… Niet elke ex-vriendin heeft laserogen waarmee ze “DICK” op je voorhoofd brandt. En dat vlak voordat je een belangrijke presentatie moet geven (misschien maar goed ook!), leg dat maar uit aan je baas. Ja, Uma’s wraak is zoet, erg zoet, en kan ook erg komisch zijn (behalve voor de betrokkenen dan).

Thurman lijkt gemaakt voor de rol van wraakgodin (zie ook ‘Kill Bill’), en schittert in de dubbelrol van wat stoffige, saaie curator en superheld. Zij is het ook die de film naar een hoger niveau tilt. Want hoe leuk en origineel haar rol ook is, hij is minstens net zo verwarrend. G-Girl is ‘de goeie’, ze redt mensen, blust branden, maar maakt tegelijkertijd het leven van onder ander haar ex tot een hel. De kijker staat dus voor een keuze, sympathie voelen voor de onzekere maar stikjaloerse G-Girl of juist weer niet? Het lijkt alsof regisseur Ivan Reitman er zelf ook niet uitkomt en voor een mix van beiden heeft gekozen, wat helaas niet lijkt te werken. Maar Thurman weet er het beste van te maken en redt daarmee de film van een afgang, als echte superheldin. Geen heldenverhaal zonder schurk, en in deze film is dat Professor Bedlam (Eddie Izzard). Deze slechterik wordt wel erg snel geïntroduceerd en de kijker leert een beetje tussen neus en lippen door waarom hij zo’n wrok koestert jegens Jenny/G-Girl. Doordat er relatief weinig aandacht wordt geschonken aan hun geschiedenis blijft zijn karakter vlak en is het moeilijk geloofwaardig te noemen. Reitman heeft het hier zich wel heel makkelijk gemaakt. Anna Faris (onder andere de ‘Scary Movie’-reeks, ‘Lost in Translation’) doet het wel aardig als de zachtaardige Hannah Lewis, degene waar Matt uiteindelijk voor valt en dus de eigenlijke grote vijand van G-Girl. Veel mannen zullen ongetwijfeld genieten van haar ‘catfight’ met G-Girl, dromend dat zij Matt zijn.

Zoals gewend van Ivan Reitman (‘Ghostbusters’) gebruikt hij de special effects als middel om de grappen te verbeteren – wat vaak ook lukt – en niet als doel om het publiek te  overdonderen. Verwacht dan ook geen (erg) spectaculaire stunts zoals bij ‘Superman’.

‘My Super Ex-Girlfriend’ had, met een beetje meer superkracht van Reitman, grootser kunnen worden. Ondanks de gemiste mogelijkheden en de onuitgewerkte plot weet de film toch te doen wat een komedie hoort te doen: het zorgt voor een feel good gevoel en de kijker verlaat de bioscoop met een lach op zijn gezicht. En dat is toch waar het uiteindelijk om draait.

Tessa Obbens

Waardering: 3

Bioscooprelease: 21 september 2006