Nacido y criado-Born and Bred (2006)

Regie: Pablo Trapero | 100 minuten | drama | Acteurs: Guillermo Pfening, Federico Esquerro, Tomás Lipan, Martina Gusman, Victoria Vescio    

Hoe om te gaan met het ergst denkbare? Stel je voor dat je al je dierbaren in één klap verliest. Niemand weet hoe hij daarmee zou omgaan, totdat het je overkomt. Voor Santiago is deze nachtmerrie werkelijkheid geworden.

‘Nacido y criado’ begint met het gelukkige, zelfs nogal zoetsappige leven van Santiago en zijn vrouw en dochter, Milli en Joséfina. Mooi, jong, succesvol, rijk. Alles zit het gezinnetje mee. Maar zelfs de gelukkigen kunnen door het noodlot getroffen worden. Een auto-ongeluk verder zien we Santiago in zijn nieuwe leven: in het verafgelegen Patagonië, waar het altijd waait en koud is, werkt hij op een vliegveld waar ongeveer één keer per maand een vliegtuig landt. En dan moet het weer nog meezitten ook. Het is dus niet zo vreemd dat hier alleen nog mensen leven die ergens anders niet meer aan de bak kunnen of willen komen. Santiago’s collega’s hebben elk zo hun eigen sores, en dat komt Santiago goed uit. Men hoeft niks van hem te weten, zo lang hij maar hard werkt. Toch kan Santiago zijn trauma’s zelfs hier niet achter zich laten. Gaandeweg raakt hij steeds meer in de knoop met het onverwerkte ongeluk, en krijgen ook zijn collega’s steeds meer door dat er iets aan de hand is met Santiago.

De charme van deze rustige, introverte film schuilt in het feit dat Santiago’s trauma op het eerste gezicht duidelijk lijkt, maar dat dit in de loop van de film steeds raadselachtiger wordt. Santiago lijkt er logischerwijs van uit te gaan dat zijn vrouw en dochtertje zijn omgekomen tijdens het ongeluk. Sterker nog, op een gegeven moment zegt hij dat ook. Maar weet hij het wel zo zeker? Wat knaagt meer aan hem: de (vermeende) dood van zijn geliefden, of de onzekerheid hierover?Het is een vraag die in de film sluipt, maar het had nog wel iets nadrukkelijker gemogen. Het maakt het op zich wat clichématige verhaal namelijk interessanter. Nu blijft deze gekmakende vraag teveel op de achtergrond en daarmee komen de trauma’s van Santiago onvoldoende over op de kijker.

‘Nacido y criado’ is met veel stijl en gevoel voor esthetiek en stilte gemaakt. Er is veel aandacht voor het woeste Patagonië in de beelden, en voor haar bewoners. Vooral de twee collega’s van Santiago, Robert en Cacique, krijgen in de film enige ruimte om meer dan ‘sidekicks’ te worden. Toch blijft ‘Nacido y criado’ iets te veel voortkabbelen. Dat is al meteen bij het begin het geval. De nog gelukkige tijd van Santiago en zijn gezin wordt te lang en ook te sentimenteel uitgesmeerd: we zien het gezin aan de ontbijttafel, Santiago en Milli samen in bed, druk aan het werk. De boodschap is ondubbelzinnig: deze mensen gaat het goed, en dat móet natuurlijk een keertje fout gaan… Het zorgt ervoor dat ‘Nacido y Criado’ een film is die weliswaar mooi en kundig gemaakt is, maar die toch op sommige momenten te weinig beklijft. De intimiteit die men duidelijk in de film probeert te leggen komt uiteindelijk te weinig over. Vooral de persoon van Santiago zelf blijft te veel op afstand.

‘Nacido y criado’ is zeker geen slechte film. Op alle fronten scoort de film zeker een voldoende. De film mist echter de ongrijpbare ’touch’ om er écht een film van te maken die blijft hangen. Wellicht had een iets diepgaandere uitwerking van Santiago’s onzekerheid dat wél kunnen bewerkstelligen.

Daniël Brandsema